Δέκα χρόνια μαζί! Το blog μου γιορτάζει.

Κοπιάστε, φίλοι μου, το διαδικτυακό μου σπίτι γιορτάζει και νιώθω μεγάλη χαρά. Δέκα χρόνια παρουσίας για ένα blog δεν είναι και λίγα. Δέκα χρόνια ζωής, με τα πάνω της, με τα κάτω της, με τις σιωπές και με τις κραυγές της, είναι σίγουρα κάτι που αξίζει να γιορταστεί.

Ήταν Σεπτέμβριος του 2010, όταν σιγά σιγά άρχισα να στήνω αυτήν εδώ τη γωνιά. Τότε, διατηρούσα από το 2006 ένα άλλο ιστολόγιο, πάλι στην πλατφόρμα του Blogger, που είχα ονομάσει Feel Fine με σκοπό να γράφω εκεί ό,τι με έκανε να νιώθω όμορφα. Ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα μουσικό άλμπουμ, αναρτήσεις ουδέτερες, περισσότερο σαν μικρές κριτικές. Εξερευνούσα με χαρά το νέο, για μένα ακόμα, μέσο διαβάζοντας σαν τρελός και πολλά άλλα ιστολόγια, ελληνικά και ξένα. Μέχρι που οι εξελίξεις στη ζωή μου επέβαλαν μια αλλαγή. 

Το πρώτο ολοκληρωμένο έργο μου, η Βόλτα στο Φεγγάρι, είχε γίνει δεκτή για έκδοση. Οι μουτζούρες και οι σκέψεις που αποτύπωνα πάνω σε αμέτρητα χαρτιά, θα γίνονταν βιβλίο και πλέον σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να έχω ένα ιστολόγιο με το όνομά μου, πιο δικό μου, πιο άμεσο, να μπορώ να επικοινωνώ και με όσους αναγνώστες θα είχαν αυτή τη διάθεση. Έτσι γεννήθηκε αυτό εδώ το blog. Το άνοιξα επίσημα τον Οκτώβριο του 2010, με πρώτες αναρτήσεις κάποια δικά μου μικρά κείμενα και ποιήματα και με την αγωνία κάποιου που για πρώτη φορά άνοιγε τα γραπτά του σε άλλα μάτια, ξένα. 

Τον Δεκέμβριο του 2013, έχοντας λίγο πριν κάνει και ένα επόμενο εκδοτικό βήμα, αποχαιρετούσα εδώ τους αναγνώστες μου, έχοντας επιλέξει να δημιουργήσω ένα πιο "σοβαρό" κανονικό site, το οποίο δεν μακροημέρεψε. Το 2014, εγκαινίασα, ξανά στο Blogger, το ταξιδιωτικό ιστολόγιο Στιγμές και Τόποι, με σκοπό να καταγράφω τα ταξίδια που εκείνη την περίοδο ξεκινούσα ως αντίδοτο στη μελαγχολία και την απογοήτευση. Το διαδικτυακό μου σπίτι, δεν έκλεισε ποτέ. Παρέμενε ανοιχτό, "στον αέρα" όπως λέμε, υπομονετικά μέχρι που φέτος τον Απρίλιο άνοιξε και πάλι τα παράθυρά του. 

Το ιστολόγιό αυτό ακολούθησε τη ζωή μου αυτά τα δέκα χρόνια βήμα προς βήμα. Τις χαρές μου, τις εκδόσεις των βιβλίων μου, τις διάφορες άλλες δημοσιεύσεις μου, γνωριμίες και φιλίες που είτε κράτησαν είτε όχι, τις απογοητεύσεις και τους θυμούς μου. Είδε πολλές αλλαγές, στην εμφάνιση και ενίοτε στο περιεχόμενο, πειραματισμούς και ιδέες. Γιατί έτσι είμαι κι εγώ. Δοκιμάζω, πειραματίζομαι, αλλάζω, ενθουσιάζομαι, απογοητεύομαι.

Κάνω μια πρόποση, λοιπόν, για τη δεύτερη δεκαετία του blog μου που ξεκινά. Να παραμένει πάντα δίαυλος ανοιχτός, για να επικοινωνώ με εσάς και με εμένα.