ΑΠΟΚΡΗΜΝΗ ΝΥΧΤΑ (+ΒΙΝΤΕΟ)

Μερικές νύχτες φαντάζουν βαριές, απροσπέλαστες και περνάνε πραγματικά δύσκολα για κάποιους ανθρώπους. Ίσως επειδή τη νύχτα, η ησυχία που ακόμα και στην πιο πολύβουη περιοχή πάντα κερδίζει έδαφος, μας επιτρέπει να ακούμε τις κραυγές που βγάζουν οι πιο κρυφές μας ευαισθησίες και οι ανομολόγητες επιθυμίες. Αυτές που τη μέρα, με τη δουλειά, τα άγχη και τις υποχρεώσεις μας τις ξεχνάμε. Ίσως επειδή τη νύχτα φανερώνεται πιο εύκολα το τρομερό αερικό της μοναξιάς. Ίσως επειδή τη νύχτα την έχουμε συνδέσει με τον έρωτα... Μια τέτοια νύχτα, απόκρημνη, γεννήθηκε αυτό που θα διαβάσετε.


Μισοσκόταδο. Ακουμπισμένος σε μια μάντρα υγρή και βρώμικη ψηλά κοιτάζω, με τα μάτια μου διψασμένα για λίγο φως. Όχι το φως του φεγγαριού, που απόψε δε φάνηκε, είναι εξαφανισμένο, ούτε αυτό των άστρων, που κρύφτηκαν κι αυτά πίσω από σύννεφα βαριά. Το φως που ψάχνω δραπετεύει από ένα κλειστό παράθυρο. Κάτω απ' το σπίτι που πριν καιρό μου είχες πει να λογίζω για δικό μου, ξένος τώρα και περαστικός αναζητώ μια κίνηση, κάτι από σένα, μια εικόνα, το ελάχιστο έστω να δω.

Στην καμαρά σου η γυμνή λάμπα που κρέμεται απ' το ταβάνι, στέλνει το κίτρινο φως της σαν χρυσαφένιο χάδι απαλό πάνω στο σώμα σου κι από εκεί, έξω σε μένα και με μεθά. Εδώ είσαι αγάπη μου! Μέσα απ' τη μπεζ κουρτίνα που κρεμάσαμε μαζί, βλέπω τη σκιά σου. Πόσο καλά ξέρω αυτή τη θελκτική σκοτεινή φιγούρα. Αν και παράλυτα απ' την εικόνα σου, τα χέρια μου κάνουν να σηκωθούν, προς εσένα να έρθουν. Να μπορούσα πάλι απόψε να σ' αγγίξω. Να μ' άφηνες να χαθώ στα ερεθιστικά μονοπάτια του κορμιού σου και πάλι στα χέρια μου ηδονή να γίνεις, όταν μέσα σου το πάθος μου θα σμίγει με το δικό σου.

Τρελός... είμαι τρελός! Δαίμονας είναι αυτός ο έρωτας, μου καίει τα σωθικά. Κι εσύ μάγισσα, δεμένο μ' έχεις και καταδικασμένο να σε βλέπω παντού, αλλά να μη σ' αγγίζω. Τρελός είμαι...!

Μου είπες να φύγω, το ξέρω, να μείνω μακριά σου, μα δεν άντεξα απόψε να μην έρθω. Κουράστηκα αγάπη μου... κουράστηκα να περπατάω απελπισμένος σε δρόμους που δεν οδηγούν σε σένα, μάτωσαν πια τα πόδια μου και λιγάκι ήρθα να ξαποστάσω. Λιγοψύχησα, συγχώρα με. Μικρός κι αδύναμος είμαι μπροστά στην αγάπη, μπροστά σε σένα. Μου είπες να φύγω και γι' αυτό δε σ' ενοχλώ, δε με βλέπεις, δε μ' ακούς, ποτέ δε θα μάθεις πως ήρθα απόψε να σε δω, μη μου ανησυχείς.

Η σκιά σου... λυμένα τα μαλλιά σου, τον λαιμό και τους ώμους σου χαϊδεύουν που εγώ ακουμπούσα τα φιλιά μου σαν προσφορά σε βωμό ιερό και ξεκούραζα τις ανάσες μου όταν τα βράδια ερχόμουν να σε δω. Πόσο μου λείπεις... να μπορούσες να 'βλεπες μονάχα πόσο μου λείπεις. Δε θέλω να αφήσω τη θλίψη και τη μοναξιά μου να με κάνουν να κλάψω, γιατί κάποτε έκλαψα στην αγκαλιά σου από αγάπη. Έκλαψα από ευτυχία και απέραντη ευγνωμοσύνη γιατί είδα το πρόσωπο του Θεού κι εμένα μες στον Παράδεισο όταν πλάι σου με βρήκε πρώτη φορά το ξημέρωμα. Τώρα που οι μέρες μου ξεκινούν χωρίς εσένα, τα πρωινά δε μου χαμογελάνε και τα βράδια έγιναν σκληρά, με σακατεύουν στη σιωπή τους κι αποκαμωμένο με παραδίδουν στη νύχτα, για να με ξυπνήσει μετά άλλο ένα αγέλαστο πρωί. Σήμερα μόνο είναι αλλιώς, γιατί σε είδα, σε βλέπω. Είμαι καλά που είσαι καλά κι ας μη μπορείς εσύ να με δεις.

Φεύγοντας, πέρασα έξω από μια εκκλησία. Σταμάτησα, έκανα τον σταυρό μου και παρακάλεσα τον Θεό να σε προσέχει τώρα που δεν μπορώ να το κάνω εγώ. Να μην αφήσει ποτέ δάκρυ να κυλήσει στο πρόσωπό σου. Κι αν κάτι κάποτε σε κάνει να θες να κλάψεις, σε μένα να 'ρθεί το δάκρυ. Τον παρακάλεσα να μην αφήσει ποτέ ανάσα αγωνίας ή πόνου να βγει απ' το στήθος σου. Κι αν κάτι σου συμβεί και φοβηθείς, να πάρω εγώ τον φόβο επάνω μου. Αν κάτι την καρδούλα σου πληγώσει, η δική μου να ματώσει. Κι αν τώρα δεν είμαστε πια μαζί, ο Θεός ξέρει, γιατί μπροστά Του κάποτε μαζί ορκιστήκαμε πως θα 'μαστε ένα. Κι εγώ από τους όρκους μου δε λιποτακτώ ποτέ.




Το υπέροχο βίντεο για την "Απόκρημνη Νύχτα" έφτιαξε η φίλη Χρύσα Μπαλαμπάνη! Την ευχαριστώ και την ευγνωμονώ μέσα απ' την καρδιά μου!!

Δημοσίευση σχολίου

12 Σχόλια

  1. Δημήτρη , καταρχήν καταπληκτικό , καταπληκτικό !!!
    Κατά δεύτερον μου έφερε στο μυαλό το ''η μοναξιά είναι από χώμα''.
    Αν κατάλαβα καλά είναι δικό σου ... πρέπει να το συνεχίσεις , πάρα πολύ καλό !
    Κατερίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ Κατερίνα... ναι, δικό μου είναι :-) Δεν ξέρω αν θα βγει κάτι μεγαλύτερο ή θα μείνει έτσι, αρκετά μικρά που είχα γράψει παλαιότερα εξελίχθηκαν μετά κάπως αλλιώς, θα δείξει. Να 'σαι καλά, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ τώρα γιατί έμεινα στη φράση "Εδώ είσαι αγάπη μου! Μέσα απ' τη μπεζ κουρτίνα που κρεμάσαμε μαζί, βλέπω τη σκιά σου" Μου λες; Όντως μπορεί να συνεχιστεί ή να μείνει ως έχει, αφού η τελευταία πρόταση μοιάζει να κλείνει λογαριασμούς. Να έρχονται, λοιπόν, τέτοιες νύχτες, Δημήτρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγχαρητήρια Δημήτρη. Ναι είναι δικό σου. Δεν θα σε ρωτούσα , δεν είχα αμφιβολία. Πού να σταθώ. Όλο είναι μια ομορφιά. Σίγουρα στα λόγια που στάθηκε ο Νίκος, αλλά το τέλος είναι πανέμορφο.'ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΚΟΥΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΛΙΠΟΤΑΚΤΩ ΠΟΤΕ'....Τι να σχολιάσω τη δυναμική του χαρακτήρα, ή τον πόνο που βιώνει ο ήρωας.... ΜΟΝΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό που εντόπισες Νίκο με απασχόλησε κι εμένα. Κλείνουν οι λογαριασμοί ή μένουν ανοιχτοί όπως και οι πληγές που μας αφήνουν οι μεγάλες αγάπες όταν υποβιβάζονται σε απλές αναμνήσεις; Θα δείξει... Και θα συμφωνήσω μαζί σου "να έρχονται τέτοιες νύχτες", γιατί αναλαμβάνοντας τον πρώτο ρόλο, τα συναισθήματα μας θυμίζουν ότι ακόμα είμαστε άνθρωποι - κι ας κρύβουν πόνο. Καλημέρα Νίκο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία, πολύ χαίρομαι που σου άρεσε. Να πω την αλήθεια στην αρχή φοβήθηκα λίγο την τελευταία φράση και ειδικά τη λέξη "εγώ", γιατί είναι σαν να αφήνω αιχμή για την γυναίκα της ιστορίας. Αλλά ναι, ο ήρωας είναι πληγωμένος βαθιά και αισθάνεται μόνος - έτσι τελικά του "επέτρεψα" την σκέψη αυτή. Σ' ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο, καλή σου μέρα Μαρία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δημητρη σιγουρα κυλαει, εχει ροη, ποιητικοτητα αλλα σιγουρα μπορεισ να γραψεις παρα πολυ καλυτερα απο αυτο το γλυκο κειμενο.ειμαι σιγουρος για υτο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νίκο!! Πόσο χαίρομαι που μου έγραψες, πρώτη φορά μου αφήνεις σχόλιο εδώ :) καλωσήλθες! η δική σου γνώμη βαρύνει ιδιαίτερα γιατί γράφεις εξαιρετικά ποιήματα. Να είσαι καλά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Kαταπληκτικό κείμενο! Αγγίζει ευαίσθητες χορδές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλωσήλθες Νατάσα :) Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, χαίρομαι που σου άρεσε, είναι ένα κειμενάκι μου που αγαπώ πολύ. Σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν είναι μόνο ένα βαθύ και ευαίσθητο κείμενο, είναι μία ιδιαίτερη μορφή ποίησης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αχ, Ευρυδίκη, να'σαι καλά... σ' ευχαριστώ για αυτό το "ιδιαίτερη μορφή ποίησης"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή