Θα φανεί στο χειροκρότημα

Να λοιπόν που ήρθε η στιγμή να τα ξαναπούμε από εδώ, αλλά και από τα social media. Για να είμαι ειλικρινής, το blogging μου έλειψε. Μπορεί όλο αυτό το μεγάλο διάστημα που απείχα από το προσωπικό μου ιστολόγιο να δούλευα κανονικά το άλλο μου blog, το ταξιδιωτικό "Στιγμές και Τόποι", ωστόσο αναφέρομαι στο πραγματικό blogging, στην προσωπική και πιο αυθόρμητη κατάθεση σκέψεων, προβληματισμών και εικόνων. Άλλωστε, blogger είμαι σχεδόν όλα τα χρόνια από τότε που η σχέση μου με το ίντερνετ έγινε πιο ενεργή και ουσιαστική.

Γιατί τώρα; Δεν το ξέρω και δεν είμαι και απόλυτα σίγουρος για το αν αυτή η, ας πούμε, επιστροφή, θα διαρκέσει. Ίσως να έπαιξε έναν ρόλο ότι σε λίγο συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τη στιγμή που η πρώτη μου λογοτεχνική απόπειρα είδε το φως. Και είναι και δέκα χρόνια που υπάρχει αυτή εδώ η σελίδα. Από τότε, βέβαια, η σχέση μου με το γράψιμο (με το κάθε είδους γράψιμο) έχει περάσει από πολλές φάσεις, μεγάλες φουρτούνες και διακυμάνσεις για λόγους που δεν χρειάζεται να συζητήσουμε τώρα και επειδή ως άνθρωπος βασίζομαι πολύ στην ψυχολογία, η κατάσταση μέσα μου δεν επέτρεπε να "κλείσω τα μάτια" και να προχωρήσω. Έρχεται κάποια στιγμή, ωστόσο, που τα ξανασκέφτεσαι τα πράγματα, τα βλέπεις υπό άλλο πρίσμα, τα ζυγίζεις, τα μετράς και αφήνεις τελικά την καρδιά σου να σε οδηγήσει. Άλλωστε μόνο τυχαίο δεν είναι που αν και απείχα πολύ, το ιστολόγιο αυτό δεν το έκλεισα ποτέ. Ήταν εδώ, ανοιχτό και ενεργό.

Και τώρα; Άραγε θα ξαναβρώ παλιούς καλούς φίλους εδώ σε αυτή τη νέα αρχή; Θα κάνω καινούριους; Μένει να το δω, όλα θα τα κρίνει ο χρόνος. "Θα φανεί στο χειροκρότημα", που λέει και το αγαπημένο τραγούδι. Προς το παρόν, χαίρομαι πολύ που (ξανα)είμαι εδώ. Καλό μας μήνα!


Φωτογραφία από hudsoncrafted από το Pixabay