«ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ»


Ο άνθρωπος που συνεχώς περπατάει κουβαλώντας έναν σάκο. Ο συνηθισμένος άνθρωπος του σήμερα και κάθε εποχής, που περνά κάθε μέρα από δίπλα μας, ίσως κιόλας μας χαιρετά, μας χαμογελά προτού η φιγούρα του χαθεί στο ανώνυμο πλήθος. Ένας οδοιπόρος, που με το βάρος της καθημερινότητας στην πλάτη αναζητά περάσματα, απαντήσεις και εξιλέωση. Μπορεί να έχει κάθε όνομα, γι’ αυτό και δεν έχει κανένα. Μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, γι’ αυτό δεν είναι κάποιος συγκεκριμένα. Τι είναι αλήθεια και τι παραίσθηση σε έναν κόσμο γεμάτο αδιέξοδα; Αναγνωρίζεις τον Οδοιπόρο;

Είδος: Αφήγημα
Εκδότης: Ανεξάρτητες Εκδόσεις Γλαρόλυκοι
Επιμέλεια: Έλενα Ζελίν

ΤΡΕΪΛΕΡ ΒΙΒΛΙΟΥ



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΝΩΜΕΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Χάρης Γαντζούδης, συγγραφέας (στο Instagram)
Τον Δημήτρη Νίκου τον παρακολουθώ χρόνια, τον θαυμάζω, αγαπώ τη γραφή και την αισθητική του. Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω με μια λέξη τον Οδοιπόρο, αυτή θα ήταν: ταξίδι! Ταξίδι μοναχικό, εσωτερικό που πρώτα έκανε ο συγγραφέας και τώρα "πρέπει" να κάνει ο αναγνώστης γιατί θα αναγνωρίσει πολλές αγωνίες, φόβους, για το τώρα, το πριν, το μετά. Κι αν δε βρει λύσεις, θα βρει ελπίδα και θα νιώσει λιγότερο μόνος.
Ευρυδίκη Αμανατίδου, συγγραφέας (στο ιστολόγιό της)
Ο Δημήτρης Νίκου με έναν λόγο πυρετώδη, φλογερό, ανθρώπινο πλάθει ένα όνειρο με λέξεις που γίνονται ήχοι και εικόνες, ένα όνειρο που συνταράζει τις αισθήσεις, ένα όνειρο που μιλάει για αντοχή, προσπάθεια, επιμονή. Το ταξίδι του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο μπορεί να κρατήσει μια στιγμή ή μια ζωή ολόκληρη. Το τι θα το ορίσει δεν είναι η διάρκεια, αλλά η ουσία και ο στόχος του. Διαβάζοντας τον Οδοιπόρο, ίσως αναγνωρίσουμε κάτι από τα δικά μας όνειρα που απωθήσαμε, ξεχάσαμε, παρατήσαμε, χάσαμε σε μια στροφή, στην πρώτη αναποδιά. Η θάλασσα θα είναι πάντα εκεί, να μας περιμένει. Τι κι αν την κρύβουν βουνά και κακοτράχαλοι δρόμοι; Δεν είναι η ουσία της ανθρώπινης φύσης άραγε να γκρεμίζει τείχη όχι για να αλώσει αλλά για να φτάσει το ιδεατό; Οδός, οδύνη, ωδή. Μια πορεία, ένας επίπονος άθλος, ένα εγκώμιο ψυχής.Για να μην παραιτηθούμε, να μη χαθούμε μέσα στο πλήθος. Για να θυμόμαστε πάντα πόσο σημαντικοί μπορούμε να είμαστε ή μπορούμε να γίνουμε.
Kat_the_bookcorn, bookstagrammer (στο Instagram)
Δεν θα πω ψέματα, δεν ήταν ένα βιβλίο που τελείωσα αμέσως. Χρειάζεται την δέουσα προσοχή για να μπεις μέσα σε αυτές τις σελίδες, έτσι με ευλαβική προσπάθεια περνούσα τις σελίδες αργά. Αφήνοντας έτσι τον εαυτό μου να σκεφτεί και να απολαύσει το βιβλίο αυτό. Η γραφή ήταν μαγική. Δεν έχω λόγια για να περιγράψω πόσο γλαφυρές ήταν οι περιγραφές χωρίς ταυτόχρονα να με κουράσουν. Απλά το προτείνω! Βαθμολογία: 5/5
Νικολέτα Κριαρά, συγγραφέας (στο Instagram)
Υπάρχουν βιβλία που σε ταξιδεύουν, βιβλία που σου δείχνουν το δρόμο, βιβλία που περνάς την ώρα σου και κάποια που ακολουθούν το δικό σου μονοπάτι. Κάπως έτσι συνάντησα εγώ τον "Οδοιπόρο" του Δημήτρη Νίκου. Μέσα από τις λέξεις του, ανοίγει ένα παράθυρο στη μνήμη που επιμελώς γυρνάμε το βλέμμα. Προσωπικά, εκείνο που θυμήθηκα είναι πως όσο κι αν το ταξίδι βαραίνει το βήμα, ο προορισμός θα φέρει τη λύτρωση που κάθε ψυχή ονειρεύεται, σ' έναν  κόσμο που φοβάται τα όνειρα.
Αφροδίτη Πιτσα (στο Facebook) 
Θεωρώ ότι βρισκόμουν σε κάθε λέξη, πρόταση και σημείο στίξης μαζί σου! ΣΥΝ ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ! Ευτυχώς, γιατί είχα την εντύπωση ότι ανήκω στην μειοψηφία που ονειρεύονται, παλεύουν και προσπαθούν να δημιουργήσουν τις συνθήκες για ένα νέο αύριο!!
Θεμιστόκλεια Μωετζή (στο Instagram) 
Αντί τελεία έβαζε θαυμαστικό! Έτσι περίμενε τις ημέρες του να τον υποδεχτούν, να τον γοητεύσουν σαν τη γυναίκα των ονείρων του...Και έπειτα τα αποσιωπητικά, ενέχυρο τα έβαζε για όποιον ήθελε να σπρώξει τη φαντασία του. Από ξαστεριά στη ψυχή του; Ολο αυτό το περιθώριο το χάριζε σε όσους εκλιπαρούσαν για προοπτική. Να τον συμπεριλάβεις στη στιγμή σου! Άκου με τα αυτιά του... μίλα με το στόμα του, συντάξου με την άρθρωση του, εκτίμησε αυτές τις φωνητικές χορδές με τη συγκεκριμένη αναπνοή που παράγουν αυτούς τους ήχους, αυτή τη ροή της ομιλίας, γεύσου με τη γλώσσα του... χαμογέλα με τα χείλη του...δάκρυσε με τα μάτια του...για λίγο. Για μια στιγμή χαρίσου ...συν -χώρεσέ τον .. είναι, ίσως...ένας τρόπος, να συμπαθήσεις το είδος μας..