«ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΜΟΝΑΧΑ Η ΖΩΗ»


Ο Άρης, η Πηνελόπη και η Έλλη. Τρεις φίλοι στην εξορία του σκληρού κι απάνθρωπου σήμερα, αποφασίζουν μια μικρή απόδραση από την καθημερινότητα. Μια όμορφη ανοιξιάτικη εκδρομή, μια αθώα αυθάδεια προς όσα κρατούν το χαμόγελό τους παγωμένο. Το νιώθουν, αυτή θα είναι η Κυριακή τους! Το γέλιο τους όμως θα γίνει λυγμός, κραυγή απόγνωσης. Ένα απίστευτο ατύχημα θα αλλάξει τη ροπή των πραγμάτων. Κι ύστερα σαν ντόμινο θα κυλήσουν τα γεγονότα, το ένα μετά το άλλο, δεσμευτικά, αποκαλυπτικά, συγκλονιστικά για όλους.

Είδος: Μυθιστόρημα
Εκδότης: Ωκεανός
Κυκλοφορία: Μάιος 2013
Σελίδες: 352
ISBN: 978-960-6769-84-9

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Εκδόσεις Ενάλιος-Ωκεανός
Σόλωνος 136, Τ.Κ. 10677, Αθήνα
Τηλ. 210-3829339, Fax 210-3829659
Mail: info@enalios.gr


Αποκτήστε τώρα το βιβλίο μέσα από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο
των Ανεξάρτητων Εκδόσεων "Γλαρόλυκοι" και παραλάβετέ το στην πόρτα σας.
Πατήστε εδώ


ΤΡΕΪΛΕΡ ΒΙΒΛΙΟΥ



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΒΙΒΛΙΟΥ - Η Πηνελόπη μπροστά στον καθρέπτη



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΒΙΒΛΙΟΥ - Το γράμμα του Άρη




ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Ευρυδίκη Αμανατίδου, συγγραφέας (στο ιστολόγιό της)
Ο Δημήτρης Νίκου γράφει ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο στην ίδια τη ζωή, πλασμένο με τα δικά του όνειρα, σκέψεις, ελπίδες. Το ντύνει μουσικά με Ραχμάνινοφ και Κίνγκ Κρίμσον, το στολίζει με σκίτσα από κόμικς και ζωγραφικούς πίνακες. Παίζει με το κολασμένο μαύρο και το παραδεισένιο λευκό, χρώματα του ντόμινο, την ασπρόμαυρη πλευρά της ζωής, για να οδηγήσει τον αναγνώστη στη συνείδηση του κόκκινου. Η ροή του αίματος, η ταχύτητα και η ακινησία του, έναρξη ζωής και παύση θανάτου είναι μια πρώτη ερμηνεία. Όμως η ουσία είναι η αγάπη, αγάπη στον εαυτό μας που τρέφεται σαν χώμα διψασμένο από την αγάπη των άλλων. Να αγαπήσουμε τις πληγές μας για να τις θρέψουμε, να βιώσουμε κάθε στιγμή σαν δοκιμασία που κι αν τσαλακώσει τα φτερά μας, θα μας κάνει πιο επίμονους να βρούμε τον τρόπο να πετάξουμε ξανά προς τα όνειρά μας.
Η γραφή του Δημήτρη Νίκου ξεφεύγει από τα στεγανά που χαρίζει η κατηγοριοποίηση. Το κείμενο ακολουθεί άλλοτε τα σκοτεινά μονοπάτια και τις απότομες στροφές του δρόμου που με αγωνία διανύουν οι ήρωες. Κι άλλοτε ακουμπάει σε εκείνες τις απαλές καμπύλες και σημεία ξεκούρασης που κάθε δύσκολη πορεία προσφέρει σαν ανάπαυλα. Εκεί που το ζοφερό, η αγωνία και το σπάραγμα κορυφώνονται, έρχεται πεισματικά το όνειρο, η ανάγκη της ψυχής να ξεπεράσει τα στεγανά της περίκλειστης σάρκας. Και στον κίνδυνο της απώλειας που ελλοχεύει, ο συγγραφέας απαντάει με αγάπη. Η καλύτερα με τη δοκιμασία της αγάπης.
«Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη» Απόστολος Παύλος Α επιστολή προς Κορινθίους.
Πιστεύω πως αυτό θέλει να δείξει και ο δημιουργός του μυθιστορήματος. Η θαμπάδα του καθρέφτη, αυτές οι μάσκες που φορούν οι ήρωές του, αλλά και όλοι μας, μόνο με την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη φεύγουν, γιατί τότε μόνο θα δούμε τα πραγματικά πρόσωπα και η μονομερής, ατελής γνώση θα γίνει συνολική και τέλεια. Κορυφαία είναι η αγάπη, αυτή είναι τα φτερά μας, αυτή και το όνειρό μας, αυτή και η τελική κατάκτηση.
Έχοντας παρακολουθήσει από την αρχή του τη δημιουργία αυτού του μυθιστορήματος, την πάλη ανάμεσα στις ιδέες και τα όνειρα, τα θέλω και τα πρέπει της συγγραφικής νομοτέλειας, θεωρώ πως ο Δημήτρης Νίκου κατόρθωσε να δείξει με πίστη, ελπίδα και αγάπη στον αναγνώστη ότι «σημασία έχει μονάχα η ζωή», η ζωή που ως δώρο και όχι ως άχθος μάς δόθηκε. Ο δρόμος που έχει να διανύσει ο καθένας μας είναι δύσκολος, όμως«αγάπα και όλα ανατρέπονται» όπως και η τελική ανατροπή-εύρημα του συγγραφέα προτάσσει.
«Σημασία έχει μονάχα η ζωή», από τις εκδόσεις Ωκεανός: ένα μυθιστόρημα ντυμένο με το φως της αγάπης και τη χάρη της έμπνευσης.


Μαρία Χανιώτου, συγγραφέας
Ανθρώπινο, βαθιά συγκινητικό το έργο του. Με γλαφυρό ύφος αλλά και αιχμηρό εκεί που πρέπει. Απ' όταν παρουσίασα το πρώτο βιβλίο του Δημήτρη Νίκου έχει περάσει πολύ νερό στο αυλάκι των λογοτεχνικών του αναζητήσεων. Κράτησα το δεύτερο βιβλίο του με λογής- λογής συναισθήματα. Με το πετυχημένο αινιγματικό εξώφυλλο, κρύβει ροδοπέταλα, αλλά και αίμα ψυχής. Μου έμεινε μια γεύση γλυκόπικρη, με έβαλε σε διαδικασία αναζήτησης του εσωτερικού μου κόσμου, του υλικού, αν σε πολλά δίνουμε μεγαλύτερη αξία απ' ότι πρέπει, αναλωνόμαστε με άνευ ουσίας πράγματα και χάνουμε το νόημα της ζωής που μπορεί να αλλάξει σε ένα γύρισμα του ματιού.

Ηρακλής Λαμπαδαρίου - εκδότης, συγγραφέας
Πλημμύρα συναισθημάτων, δάκρυα (κυρίως με το γράμμα του Άρη προς τη μητέρα του), με μια πικρή αίσθηση αισιοδοξίας εκεί στις τελευταίες του σελίδες. Ειλικρινά, δεν μπορώ να κατανοήσω πως μέσα από τόσο αίμα, θλίψη, ανεκπλήρωτους πόθους και κρυμμένες σκέψεις, λάμπει η ελπίδα, η θέληση για ζωή, η αγάπη.

Ελευθερία Μεταξά, συγγραφέας
"Σημασία έχει μονάχα η ζωή". Έτσι λέγεται το διαμάντι που βγήκε απ' την πένα του Δημήτρη Νίκου. Ένα βιβλίο που μου κράτησε μοναδική συντροφιά με το όμορφο ταξίδι και τις συνεχείς ανατροπές. Ο Δημήτρης, εκτός από άνθρωπος με φοβερό χιούμορ, σεμνότητα και ήθος που δύσκολα συναντά κανείς στην εποχή μας, είναι και ένα σπάνιο ταλέντο. Η γραφή του, μεστή, γοητευτική, απρόβλεπτη, συναρπαστική. Διεισδύει στην ψυχολογία των ηρώων του και την ξεδιπλώνει ανάγλυφα μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, που παρακολουθεί με κομμένη ανάσα την ιστορία. Θερμά συγχαρητήρια, Δημήτρη. Μόλις απέκτησες άλλη μια φανατική θαυμάστρια.

Μιχαέλα Χ. - αναγνώστρια
Ο συγγραφέας σε αφήνει να νομίζεις πως μπορείς να μαντέψεις την ροή των γεγονότων και μετά έτσι απλά σε οδηγεί σε άλλα μονοπάτια όλο και πιο σκοτεινά. Μια άτυχη στιγμή, ένα τραγικό ατύχημα και η πόρτα της κόλασης ανοίγει αφήνοντας ελεύθερα τα δαιμόνια με μοναδικό σκοπό να τιμωρήσουν τους τρεις πρωταγωνιστές. Και τώρα σαν ένα παιχνίδι ντόμινο οι ζωές τους οδηγούνται σε αυτό που θεωρούν οι ίδιοι λυτρωτικό. Απίστευτα ωραίο ταξίδι! Συγχαρητήρια!

Μαρία Δ. - αναγνώστρια
Συγχαρητήρια για το υπέροχο μυθιστόρημά σας. Τι σημασία δίνουμε άραγε στη ζωή μας, μετά το τέλος του βιβλίου σας αποφάσισα να μην ξαναστεναχωρηθώ για τίποτα. Το βιβλίο σας με κράτησε σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία σελίδα, η πλοκή του με μάγεψε και το τέλος του με άφησε άφωνη. Γιατί, κάποια στιγμή κατάλαβα για το που πάει το φινάλε, στο κεφάλαιο 24 μού τα ανατρέψατε όλα... αυτό μου αρέσει στα μυθιστορήματα. 

Φιλιώ Μ. - αναγνώστρια
Πήγα στον άλλο κόσμο και γύρισα! Δάκρυσα από χαρά και ανακούφιση. Πολλαπλά τα μηνύματα! Η συζυγία, η αγάπη και η εκτίμηση στα παιδιά, η αποδοχή... θα μπορούσαμε για πολλή ώρα να αναλύουμε! Ξανά-υπογράμμισα και είδα πάλι τη διάθεσή σου, την ανάγκη, τη δίψα-αν θες- για αληθινό εαυτό, για αυθεντικό πρόσωπο! Αν και μάτωσα κι εγώ, χαίρομαι που όλο αυτό ήταν ένα κακό όνειρο, χαίρομαι που η αγάπη άπλωσε μια μεγάλη γέφυρα! Συνέχισε Δημήτρη!

Γεωργία Ρ. - αναγνώστρια
Δεν έχω λόγια! Η πλοκή, η ανατροπή, ο λόγος... Ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου! Ειλικρινά ήταν μία τεράστια έκπληξη! Μπράβο! Πραγματικά μπράβο! Το διάβασα μπορώ να πω μονορούφι. Είναι καταπληκτική η περιγραφή σου στην ψυχοσύνθεση του Άρη, στις κρίσεις, τα οράματα. Ό,τι αφορά στον Άρη ήταν δοσμένο εκπληκτικά. Γενικά οι περιγραφές σου ήταν φωτογραφικές,, στα τοπία, στους χώρους, στα χρώματα, ένιωσα τον αέρα, άκουσα τα κύματα στα βράχια, μύρισα αίμα, χωρίς να γίνεις κουραστικός ή εξαντλητικός. Σημείωσα μία φράση: "Το δυνατό σκοτάδι πίσω από το αχνό φως του, μια δίχως εικόνα αλήθεια καλά κρυμμένη εντός του". Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η φράση μου αποτυπώθηκε, με συγκλόνισε. Στο πρώτο μέρος πριν το ατύχημα, σε ένιωσα λίγο αμήχανο, ίσως είδα λίγο σαν άγχος του πρωτάρη και ίσως ο λόγος σου σε ένα δύο σημεία μοιάζει λίγο επιτηδευμένος, βαρύς. Αλλά όλο το περιεχόμενο αποζημιώνει τον αναγνώστη! Τα εμβόλιμα δισέλιδα ήταν ανατριχιαστικά! Ήταν αυτά που φούντωναν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον και την περιέργεια του τι θα γίνει μετά. Μου άφησε ένα υπέροχο συναίσθημα, υπέροχο πραγματικά συναίσθημα! Και φυσικά αυτό που κατάλαβα είναι ότι Σημασία έχει μονάχα η ζωή! Η ανεκτίμητη ζωή! Φίλε μου σε ευχαριστώ!

Χρύσα Μ. - αναγνώστρια
Ένα καλογραμμένο βιβλίο γεμάτο ανατροπές, που τελειώνοντας το σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα με όσα εξελίσσονται. Συγχαρητήρια Δημήτρη Νίκου για το ταξίδι που μου πρόσφερες!!!

Έφη Δ. - αναγνώστρια
Τα βιβλία του είναι από αυτά που θες να έχεις ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΜΕΝΑ!!
Το νέο του βιβλίο όχι απλά με καθήλωσε αλλά με έβαλε για άλλη μια φορά σε σκέψεις. Από την πρώτη στιγμή που είδα το εξώφυλλο ήξερα ότι θα το λάτρευα και αυτό του το πόνημα. Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό μιας και γενικά του αρέσουν τα λιτά, απλά και απέριττα. Ένα λευκό φόντο που σε «τυφλώνει», ένα κλειδί που είναι δεμένο με μια καρδιά κατακόκκινη σε μια αλυσίδα και ένα υπέροχο εκατόφυλλο τριαντάφυλλο που έγινε κόκκινο από το αίμα που τρέχει. Μικρά στοιχεία που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το τι θα διαβάσεις και τι θα ΖΗΣΕΙΣ μέσα από τις σελίδες του μιας και έρχεται σε αντίθεση ο τίτλος που είναι αισιόδοξος με το εξώφυλλο αλλά και με την περίληψη στο οπισθόφυλλο. Και όμως… διαβάζοντας το βιβλίο θα δείτε ότι εξυμνείται η φιλία, η αγάπη για τον συνάνθρωπο και φυσικά για την ζωή.
Εμπιστευθείτε τον κ.Νίκου και απολαύστε αυτό το ταξίδι, εγώ δεν έχω παρά να πω για άλλη μια φορά... 
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΕΒΑΛΕΣ ΣΕ ΣΚΕΨΕΙΣ! Που μέσα από τα βιβλία σου…
μου δίνεις τροφή για τον νου…
που με βοηθάς να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος!
…να βρίσκω τα όνειρά μου κι ας είναι θαμμένα κάτω από τόνους λήθης και μουχλιασμένης ρουτίνας…
…που με βοηθάς να αναδυθώ από το καθημερινό μου τίποτε…
…να ουρλιάξω από τα απελπισμένα ουρλιαχτά της καρδιάς μου...
…να δω τον τρόπο να είμαι δυνατή και αγνή στη ζωή με τους συνανθρώπους μας.


Νίκος Ζ. - αναγνώστης
Μετά από καιρό, ειλικρινά, ένα βιβλίο που δεν ήθελα να σταματήσω να διαβάζω.

Λιάνα Τ. - αναγνώστρια
Στο βιβλίο «Σημασία έχει μονάχα η ζωή», ο λόγος του Δημήτρη ρέει σαν χείμαρρος. Οι λεπτομερείς περιγραφές των συναισθημάτων, των σκέψεων του καθενός και το πώς βιώνει το θάνατο του κοντινού του ατόμου, σε συνδυασμό με τη δική του ρουτίνα, καθημερινότητα & περίγυρο, κάνουν τις σελίδες να γυρνάνε με ταχύτητα, προτρέποντάς σε να προχωρήσεις παραπέρα. Το τέλος αχνοφαίνεται θλιβερό… ή μήπως δεν είναι έτσι; Καθώς η υπόθεση κορυφώνεται στα τελευταία κεφάλαια, κι ενώ υποθέτεις την εξέλιξη, έρχεται η ανατροπή. Δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι αντίστοιχο. Αυτό είναι που κάνει τη «Σημασία» μοναδικό ανάγνωσμα! Παίζει να κατέχει μία θέση στο δικό μου ΤΟΡ ΤΕΝ βιβλίων που έχω στην καρδιά μου… Δημήτρη, συγχαρητήρια!