Η ρίζα του Ιεσσαί - μια ιστορία θανάτου και αναγέννησης

Το καλοκαίρι που μας πέρασε (όπως δυστυχώς κάθε χρόνο) πολλές περιοχές της χώρας μας πέρασαν στιγμές δραματικές εξαιτίας των δασικών πυρκαγιών. Μία από αυτές, η Πάρνηθα, είδε ένα σημαντικό κομμάτι του θαυμάσιου δάσους της, μέσα σε αυτό μέρος και του πολύτιμου Εθνικού Δρυμού, να καταστρέφεται. Πάντα οι εικόνες ενός δάσους που καίγεται όπως τις βλέπω μέσα από την τηλεόραση μου προκαλούν θλίψη και ένα έντονο αίσθημα ασφυξίας στο στήθος. Φέτος όμως, η φωτιά στην Πάρνηθα, όπως την έζησα και μέσα από την προσωπική αγωνία ενός φίλου που ζει στα όρια του δάσους, μου δημιούργησε κάτι διαφορετικό.

Για μέρες, ερχόταν και ξαναρχόταν στο νου μου μια παλιά θρησκευτική απεικόνιση, μια αγιογραφία που λέγεται "Η ρίζα του Ιεσσαί". Δεν είμαι σίγουρος από πού και πότε τη θυμάμαι, όμως για να αποτυπώθηκε με τέτοιον τρόπο στο μυαλό μου, ασφαλώς μου είχε προξενήσει ιδιαίτερη εντύπωση. Η αγιογραφία απεικονίζει την Παναγία με τον Ιησού στην αγκαλιά ως κορμό δέντρου, με ρίζα τον βιβλικό προπάτορά της, Ιεσσαί και στα κλαδιά δεξιά κι αριστερά τους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης που προμήνυσαν τον ερχομό του Μεσσία. Κατά μια ερμηνεία, η "Ρίζα του Ιεσσαί" είναι το γεννεαλογικό δέντρο, ας πούμε, της Παναγίας, άρα του Ιησού Χριστού. Με αυτή την εικόνα για μέρες στο μυαλό μου άρχισα σιγά σιγά να σημειώνω σκηνές, εικόνες, που οδήγησαν στη δημιουργία μιας μικρής ιστορίας. 

Η ιστορία αυτή μάς μεταφέρει σε ένα καμμένο δάσος. Εκεί, ένας άνδρας, ας τον πούμε Ιεσσαί, περπατάει ανάμεσα από τους μαύρους κορμούς με μιαν έκφραση στο πρόσωπο κενή, την έκφραση που δίνει σ' έναν άνθρωπο η παραίτηση, η βαθιά απογοήτευση.

Θυμάται μια άλλη μέρα, να βρίσκεται στο ίδιο δάσος, καταπράσινο τότε, γεμάτο ζωή, νιώθοντας έναν φόβο απροσδιόριστο από απειλή που δε μπορούσε να αναγνωρίσει. Τότε, είχε εμφανιστεί απρόσμενα μπροστά του στο δάσος μια φιγούρα αλλόκοτη, σχεδόν τρομακτική. Ένας άνδρας που φορούσε στο πρόσωπο μια μάσκα χημικού πολέμου. Έκανε κινήσεις αργές, δίχως να μιλά και στο χέρι του κρατούσε την απεικόνιση ενός θάμνου που είχε πάρει φωτιά αλλά δεν καιγόταν. Έμοιαζε με έναν παράξενο προφήτη.

Στο καμμένο δάσος, ο άνδρας που λέμε Ιεσσαί, βρίσκει ένα καμμένο δέντρο ξεχωριστό, περισσότερο επιβλητικό, το δέντρο που αναζητούσε. Γονατίζει μπροστά από τον κορμό του κι ύστερα, με νεύρο και ένταση, βάζει τα χέρια του στο χώμα στη βάση του δέντρου, αρχίζει να το αναμοχλεύει. Σκάβει με τα χέρια του το χώμα ανοίγοντας μια τρύπα που σιγά σιγά γίνεται ολοένα μεγαλύτερη. Θα σταματήσει μονάχα όταν η τρύπα γίνει αρκετά μεγάλη ώστε να χωρέσει μέσα τον ίδιο. Μόλις τα καταφέρει, ξαπλώνει μέσα στην τρύπα που άνοιξε παίρνοντας στάση εμβρυακή.

Πρόκειται για μια σύντομη ιστορία γεμάτη συμβολισμούς που τοποθετεί έναν σύγχρονο άνθρωπο στη θέση του προπάτορα της Παναγίας. Και όπως στην πιο κοινή μορφή της αγιογραφίας στα κλαδιά του δέντρου του Ιεσσαί βλέπουμε τους Προφήτες της Παλιάς Διαθήκης, στην ιστορία τοποθετείται ένας δυστοπικός προφήτης που με μια καιόμενη βάτο προφητεύει μια καταστροφή, αλλά και μια αναγέννηση. Στη Βίβλο, ο Θεός αποκαλύφθηκε στον Μωυσή μέσα από μια "φλεγόμενη και μη κατακαιόμενη" βάτο, καθοδηγώντας τον για την έξοδο του λαού του από τη δυστυχία και τη σκλαβιά προς τη γη της επαγγελίας. 

Και στο επίκεντρο της ιστορίας, το δέντρο, το πανανθρώπινο ιερό σύμβολο της φύσης και της αναγέννησης στις περισσότερες μυθολογίες και θρησκείες του κόσμου. Από τον βιβλικό Ιεσσαί και τη γενιά του Δαυίδ προέκυψε η γυναίκα που έφερε στον κόσμο τον Μεσσία, ο οποίος δημιούργησε έναν νέο κόσμο, μια νέα πραγματικότητα για την ανθρωπότητα. Ο δικός μας Ιεσσαί αναζητά ένα δέντρο για να γίνει ο ίδιος η ρίζα μιας άλλης αναγέννησης. Αυτό είναι και το νόημα της σύντομης αυτής ιστορίας, ότι όλοι μας μπορούσε σε κάποιον βαθμό να γίνουμε η ρίζα μιας αναγέννησης.

Μίλησα για την ιδέα μου και την ιστορία αυτή με τον Χρήστο Κουλαξίζη (partner in crime ξεκάθαρα πλέον) των Ανεξάρτητων Εκδόσεων Γλαρόλυκοι και συμφωνήσαμε να κάνουμε τη "Ρίζα του Ιεσσαί" την επόμενη μικρή ταινία μας. Με τις τοποθεσίες των γυρισμάτων να έχουν πρόσφατα επιλεγεί σε σημεία του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας (απ' όπου και οι φωτογραφίες), τόσο στο καμμένο κομμάτι όσο και στο μη καμμένο, μένει μόνο να οριστηκοποιηθούν τα πρόσωπα που θα βρεθούν μπροστά από την κάμερα και να ξεκινήσουμε τη νέα αυτή περιπέτεια, ξανά σε φιλμ σούπερ 8. 

Σύντομα θα πούμε περισσότερα. Μείνετε συντονισμένοι.