Τι μέρες κι αυτές... Μέρες όμορφες, ευτυχισμένες, όταν ειδικά σε ευλογούν με την εκπλήρωση μιας επιθυμίας, με την πραγματοποίηση ενός ονείρου. Αισθάνομαι ένα μούδιασμα, μα είναι από χαρά. Από αγωνία καλή. Θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.
Οι άνθρωποι που είναι κοντά μου, γνώριζαν την "Βόλτα" που εδώ και αρκετό καιρό ετοίμαζα. Ένα σχέδιο λίγο ιδιαίτερο, που απαίτησε πολλή "δική μου" συμμετοχή - και μ' αυτό δεν εννοώ το γράψιμο. Όταν τελείωσε και για πρώτη φορά το είδα ολοκληρωμένο δίστασα, με σάρωσαν δεύτερες σκέψεις. Αισθάνθηκα φόβο, τον φόβο που όλοι νιώθουμε όταν ανοίγουμε την ψυχή μας, όταν εκθέτουμε το βαθύτερο εγώ μας. Ήμουν όμως αποφασισμένος, αυτό που γεννήθηκε έπρεπε να προχωρήσει, να βρει έναν δρόμο - τον όποιο δρόμο. Εμπιστεύτηκα την "Βόλτα" μου και την έδωσα εκεί που ένιωθα πως έπρεπε, με το άγχος ενός γονιού που για πρώτη φορά αφήνει το μικρό παιδί του μονάχο. Θα τα καταφέρει; Και τα κατάφερε. Μια νέα "Βόλτα" τώρα ξεκινάει και ελπίζω να την κάνουμε μαζί.
Θέλω να πω από 'δώ ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον Αγησίλαο Καλαμαρά των Εκδόσεων Ίαμβος που μου άνοιξε αυτή την πόρτα. Που εμπιστεύτηκε ένα βιβλίο δύσκολο, περίεργο, ένα έργο πολύ προσωπικό και που του δίνει την ευκαιρία να δοκιμαστεί και να αναζητήσει το κοινό του. Μαζί του να δοκιμαστώ κι εγώ.
Η μέρα που η "Βόλτα" μου θα ξεκινήσει την δική της πορεία στα βιβλιοπωλεία πλησιάζει. Σε λιγάκι μάλλον θα μπορούμε να ρίξουμε μαζί και μια πρώτη ματιά στο εξώφυλλο. Στείλτε μου την θετική σας ενέργεια... την χρειάζομαι.
0 Σχόλια