«Σ' ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΟΥΝΟ» ποίημα

Βαδίζω.

Μόνος ανάμεσα από ξένα σώματα.

Γυμνός, από λέξεις, όνομα κι αισθήματα.

Επιτρέπω σε βλέμματα στις αντιστάσεις μου να ασελγούν

Άφοβα ανταποδίδω,

πατώ τον όρκο μου, τολμώ ξανά εδώ να εμπιστευτώ.

Παρακαλώ,

μήπως κάποιος από σας είδε τ' αστέρι μου;

Το 'χασα στους δρόμους μιας μακρινής σας μεγαλούπολης,

πίσω από χρυσαφένια σύννεφα που έπιασαν φωτιά

και χύθηκαν λάβα από την κόλαση στο μαύρο.

Ως και το φεγγάρι φοβήθηκε,

κρύφτηκε με όψη ντροπιασμένη.

Νιώσατε ίσως κάπου το δροσερό αγέρι μου;

Καλοκαίρι έγινε ξαφνικά

όταν το χέρι εκείνο μ' άφησε ιδρωμένο και μισερό

σαν ξερόχορτο να σπαρταράω

στον μακάβριο χορό του πυρωμένου αέρα.

Ακούσατε κάπου το τραγούδι μου;

Βουβή και κουρασμένη μαραζώνει η ψυχή μου.

Να 'ναι κι αυτό κρυμμένο άραγε σ' εκείνο το βουνό;

Το βλέπω στα μάτια σας.

Αυτά ακολούθησα ως εδώ.

Μάτια γαλαξίες και σκασμένα πρόσωπα

σαν τις πλαγιές ενός βουνού.

Το βουνό.

Το μεγάλο βουνό!

Ποτάμι γίνομαι σ' αντίστροφη πορεία.

Χέρια σηκώνω. Μ' αγγίζουν.

Μάτια υψώνω. Με κοιτούν.

Μ΄ ακούς ουρανέ,

κι εσύ του κόσμου Θεέ;

Τόσο γαλάζιο κι αρκετό δεν είναι!

Τόσο πράσινο και λίγο μοιάζει!

Τόσο λευκό, ούτε αυτό μου φτάνει!

Χρυσά μοιάζουν ξανά απόψε τα σύννεφα

κι ο αέρας, λες, μήνυμα με φωνή σειρήνας τραγουδά.

Περίμενε τη νύχτα και κοίτα πέρα το βουνό.

Μια αγάπη θ' ανατείλει, σ' αστέρι μακρινό.


Φωτογραφία: composita από το Pixabay
Το ελεύθερο ποίημα «Σ' εκείνο το βουνό» αναγνώστηκε στις 2 Ιουνίου 2013, σε εκδήλωση του 2ου Φεστιβάλ Chimeres στην Αθήνα και συμπεριλήφθηκε σε ειδική έκδοση του φεστιβάλ.

Δείτε βίντεο με πλάνα από την εκδήλωση: