Είναι πολλές οι παραμονές των Χριστουγέννων που με βρίσκουν δίπλα στο τζάκι παρέα με ένα βιβλίο. Και πολλές οι φορές που μου έρχεται στο νου μια συγκεκριμένη Παραμονή.
Ήταν κάποτε ένα μικρό κορίτσι που βρέθηκε σε ένα εξίσου μικρό χωριό έξω από τη Δράμα. Δεν είχε ξαναπάει, παρότι ζούσαν συγγενείς του πατέρα της εκεί. Αυτό που θυμάται από το ταξίδι είναι η ομίχλη που τύλιγε τον δρόμο αποφασισμένη να ακολουθήσει την οικογένεια στον προορισμό της.
Ζούσε σε πόλη η μικρή και το χωριουδάκι τής έκανε εντύπωση. Μα πιο πολύ το σπίτι, γιατί η αυλή ήταν στη μέση και τα δωμάτια γύρω-γύρω. Τα κάτω και τα επάνω που επικοινωνούσαν με δύο σκάλες κι όταν τις ανέβαινες, έβλεπες από κάθε μεριά την αυλή, γεμάτη πολύχρωμες γλάστρες.
Χειμώνας βαρύς, είχε χιονίσει κάμποσο και το κοριτσάκι σκάλιζε το χιόνι στις γλάστρες έχοντας πάντα μαζί το βιβλίο που τη συντρόφευε. Μικρές κυρίες της Λουΐζας Άλκοτ. Περίμενε πώς και πώς τη στιγμή που θα καθόταν δίπλα στο τζάκι και θα ξεκινούσε το διάβασμα. Έκανε υπομονή όλες τις προηγούμενες ημέρες, μέχρι να φτάσουν στο χωριό και να απολαύσει το δώρο της για τα Χριστούγεννα.
Είχε αγωνία κι όλο μπαινόβγαινε στην κουζίνα που ήταν και καθιστικό μαζί και κοιτούσε το τζάκι λογαριάζοντας πού θα έβαζε το σκαμνάκι και πότε επιτέλους θα άναβε η φωτιά, να καθίσει εκεί με το αγαπημένο της βιβλίο. Μα η ώρα περνούσε κι η θεία (που στην ουσία ήταν η αδελφή της γιαγιάς της, αλλά έτσι την έλεγε) καθάριζε κι όλο καθάριζε το τζάκι. Αφού είδε κι αποείδε, γιατί η θεία όλο την μάλωνε να παραμερίσει μη τυχόν και την πιάσει βήχας από τις στάχτες, τόλμησε η μικρή να ρωτήσει γιατί καθάριζε με τέτοια μανία.
Κι η θεία τής απάντησε πως το τζάκι έπρεπε να είναι καθαρό χωρίς ίχνος στάχτης. Γι’ αυτό κι είχε πάρει το μακρύ κοντάρι με ένα πανί στην άκρη και με βιάση βάλθηκε να καθαρίζει ως και τα τοιχώματα της καμινάδας. Κι όλα αυτά γινόντουσαν για να μη βρουν πατήματα οι καλικάντζαροι και κατέβουν από εκεί μέσα στο σπίτι. Σιγά που την πίστεψε το κορίτσι. Μόλις όμως ο θείος έφερε ένα μεγάλο κούτσουρο και το απίθωσε εκεί σιμά, χάρηκε μια και σε λίγο το τζάκι θα άναβε κι εκείνη θα ξεκινούσε επιτέλους το βιβλίο της.
Το τζάκι άναψε τελικά εκείνο το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, γιατί ήταν το έθιμο, αυτό το χοντρό ξύλο, το Χριστόξυλο όπως το έλεγαν, να καίει δώδεκα ημέρες, μέχρι τα φώτα δηλαδή, για να ζεσταίνεται ο Χριστός στη φάτνη.
Κι εγώ ξεκίνησα επιτέλους να διαβάζω τις περιπέτειες της οικογένειας Μαρτς, εντυπωσιασμένη από την Τζο, το αγοροκόριτσο που έγραφε ιστορίες. Ίσως από τότε να άρπαξα το μικρόβιο της γραφής. Ποιος ξέρει; Ανήμερα Χριστούγεννα πάντως για καλό και για κακό, κοίταξα προσεκτικά τις στάχτες στο τζάκι μη κι έβλεπα πατημασιές από τίποτα καλικάντζαρους.
⁕⁕⁕⁕⁕
Το μικρό αυτό Χριστουγεννιάτικο διήγημα δημοσιεύθηκε πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 2012 στο ηλεκτρονικό περιοδικό "Βιβλιοδείκτης". Η φωτογραφία είναι του Stéphane Juban.
Η Ευρυδίκη Αμανατίδου σπούδασε Νομικά και ζει στην Αθήνα.
Έργα της που έχουν εκδοθεί: "Ένα καπέλο για τον καθηγητή", (Δελφίνι, 1993, παιδικό θεατρικό), τα μυθιστορήματα "Στη Μεσόγειο κολυμπούν παράξενοι θεοί" (Βασιλείου, 2006), "Σιωπηλή πέτρα" (Μίνωας, 2007), "Η ακριβή ανάσα του νερού" (Μίνωας, 2009), "Ο φύλακας στο φάρο" (Μίνωας, 2011) και "Έρωτας στον καθρέφτη (Μίνωας, 2014). Συμμετείχε επίσης στο συλλογικό μυθιστόρημα "Όσα ποτέ δεν είπαμε" (Ωκεανός, 2013).
Από τις εκδόσεις Σαΐτα κυκλοφορούν σε ελεύθερη ψηφιακή μορφή τα έργα της: «Η Πολιτεία που δεν είχε Χριστούγεννα», «Ένα καπέλο για τον καθηγητή», «Ο ήλιος που έχασε τον δρόμο του», «Το συναχωμένο ηφαίστειο», «Το αεράκι και η καμινάδα», «Ο Δράκος και οι Σκορδοφάγοι Ιππότες (τα τέσσερα τελευταία και στα αγγλικά), τα μυθιστορήματα «Η ακριβή ανάσα του νερού», «Ο φύλακας στον φάρο», «Αραμπέλα - Τα όρια της πίστης», «Σιωπηλή πέτρα», η νουβέλα «Ημίφως» και η συλλογή διηγημάτων «Μαζί» που έγραψε με τον Γιάννη Λαμπράκη. Έχει μεταφράσει το μυθιστόρημα της Γκράτσια Ντελέντα «Μετά το διαζύγιο», τη νουβέλα του Ίζραελ Ζάνγκουιλ «Το μεγάλο μυστήριο του Μπόου» και το παιδικό μυθιστόρημα του Κάρλο Κολλόντι «Οι περιπέτειες του Πινόκιο - η ιστορία μιας μαριονέτας» που κυκλοφορούν επίσης από τις εκδόσεις Σαΐτα.
Από την Ανοικτή Βιβλιοθήκη κυκλοφορεί σε ελεύθερη ψηφιακή μορφή η νουβέλα της "Σώματα", σε δική της μετάφραση «Ο Μυστικός κήπος» της Φράνσις Χότζον Μπαρνέτ, «Ο σκαραβαίος» του Ρίτσαρντ Μαρς, μια θεατρική διασκευή του «Πινόκιο» και η συλλογή διηγημάτων «Πόσο παλιό είναι το χθες».
Το έργο της «Ένα καπέλο για τον καθηγητή» βραβεύτηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1991 στην κατηγορία του παιδικού θεατρικού έργου και το 2005 έλαβε τιμητική διάκριση στον Λασκαρίδειο Διαγωνισμό Διηγήματος. Παιδικά θεατρικά της έργα έχουν ανέβει κατά καιρούς από σχολεία και συλλόγους. Το προσωπικό της ιστολόγιο είναι το evriam.blogspot.com.
0 Σχόλια