Απ’ το παράθυρό μου αφήνομαι στου Οκτώβρη το χρυσαφένιο φως. Τα φύλλα χορεύουν ακολουθώντας το ρυθμό του ανέμου, πριν το καθένα γίνει μικρή ψηφίδα του μωσαϊκού που αργά καλύπτει τις πλαγιές. Όμορφο φθινόπωρο και προσωρινό, ουσία κάνει τον θάνατο, νέα ζωή να σπείρει. Η φύση ολόκληρη σε αναβρασμό, ένας κύκλος κλείνει κι ένας νέος σε λίγο ξεκινά. Ασπίδα και πρίσμα το φως, τα χρώματα όλα αλλάζει, όσο η δροσιά του απομεσήμερου γλυκοψιθυρίζει λόγια αισθαντικά. Το σώμα υποτάσσεται. Πάλλευκες γιρλάντες από τα πρώτα χιόνια στολίζουν πια τις μακρινές βουνοκορφές. Οι νύχτες θα γίνονται ολοένα και πιο κρύες, οι αγκαλιές όλο και πιο ζεστές. Ρούχα, χέρια, αναπνοές και προσευχές, πιο κοντά, πιο δυνατά, το καθένα από λίγο την παγωνιά θα ξεγελά. Τη νύχτα, γεμάτος αστέρια ο ουρανός θυμίζει ακόμα καλοκαίρι, για την σπουδαία υπόσχεση πως υπό τη σκέπη του ξανά τα πάντα θα ανθίσει.
Έτσι που στέκομαι και απολαμβάνω της φύσης τον φθινοπωρινό χορό, παράθυρο γίνονται τα μάτια μου και η ομορφιά μες στην ψυχή φωλιάζει. Εικόνα σε αποχρώσεις κίτρινες, μαβί και κόκκινες, όπως το δειλινό που το τοπίο αγκαλιάζει.
«Η ευτυχία δεν είναι ένας σταθμός στον οποίον φτάνεις,
αλλά ένας τρόπος να ταξιδεύεις».
Μάργκαρετ Λι Ράνμπεκ
Αμερικανίδα συγγραφέας, 1905-1956
Το μικρό πεζό "Φθινοπωρινό βαλς", συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή «
Το Φιλί και το Ταξίδι» που κυκλοφορεί από την Ανοικτή Βιβλιοθήκη. Διαβάστε περισσότερα και κατεβάστε δωρεάν το ψηφιακό βιβλίο
πατώντας εδώ.
Φωτογραφία ανάρτησης: Δημήτρης Νίκου, Βελιγράδι, Οκτώβριος 2019
0 Σχόλια