Απώλεια και εξομολόγηση. Αναμνήσεις που ξεκλειδώνουν το ερμάρι των πιο πολύτιμων εικόνων της ψυχής. Σκέψεις, διηγήσεις και όνειρα που συνδέουν με μια λεπτή -σχεδόν διάφανη- κλωστή, τη φαντασία και την αλληγορία με την πραγματικότητα. Μικρά και μεγάλα κομμάτια από τις υποστάσεις του εαυτού και του είναι, που όλα μαζί συνθέτουν το πολύχρωμο βιτρό μιας ζωής. Υποστάσεις ίδιες, μα ταυτόχρονα τόσο διαφορετικές, ξένες αλλά την ίδια στιγμή δικές μας.
Γράφει και εξομολογείται σ' αυτό που τον πήρε απ' το χέρι και του άλλαξε τη ζωή, στη δύναμη που μετέβαλε τη ροπή των πραγμάτων. Αφήνεται να παρασυρθεί και να παρασύρει σε διαδρομές δαιδαλώδεις, που πρέπει να περπατούνται αργά, προσεκτικά.
Εξομολόγηση με αφορμή μια απώλεια, που γίνεται παρουσία ισχυρή, ξανά και για πάντα.
Η "Βόλτα στο φεγγάρι" τιμήθηκε με το Α' Βραβείο Βιβλίου 2010-2011 από τον πολιτιστικό οργανισμό "Το Καφενείο των Ιδεών", στα πλαίσια του 27ου Πανελληνίου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας τον Σεπτέμβριο του 2011.
Είδος: Νουβέλα
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Εκδόσεις / Βιβλιοπωλείο Ίαμβος
Χαριλάου Τρικούπη 31, Αθήνα
τηλ: 2103300443 (δωρεάν αποστολή σε όλη την Ελλάδα)
ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝΓράφει και εξομολογείται σ' αυτό που τον πήρε απ' το χέρι και του άλλαξε τη ζωή, στη δύναμη που μετέβαλε τη ροπή των πραγμάτων. Αφήνεται να παρασυρθεί και να παρασύρει σε διαδρομές δαιδαλώδεις, που πρέπει να περπατούνται αργά, προσεκτικά.
Εξομολόγηση με αφορμή μια απώλεια, που γίνεται παρουσία ισχυρή, ξανά και για πάντα.
Η "Βόλτα στο φεγγάρι" τιμήθηκε με το Α' Βραβείο Βιβλίου 2010-2011 από τον πολιτιστικό οργανισμό "Το Καφενείο των Ιδεών", στα πλαίσια του 27ου Πανελληνίου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας τον Σεπτέμβριο του 2011.
Είδος: Νουβέλα
Εκδότης: Ίαμβος
Κυκλοφορία: Δεκέμβριος 2010
Σελίδες: 143
ISBN: 978-960-6814-50-1
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Εκδόσεις / Βιβλιοπωλείο Ίαμβος
Χαριλάου Τρικούπη 31, Αθήνα
τηλ: 2103300443 (δωρεάν αποστολή σε όλη την Ελλάδα)
Μάρω Βαμβουνάκη (Συγγραφέας, σε προσωπικό μήνυμα)
"Μου άρεσε πολύ! Κυρίως γιατί -πέρα από τις αξιόλογες σκέψεις που έχετε καταγράψει μεστά και πυκνά με ήθος και δυνατή συγκίνηση- υπάρχει διάχυτη μια ποιητική, καμιά φορά μεταφυσική, ατμόσφαιρα στις σελίδες του. Πιστεύω πως η λογοτεχνία είναι κυρίως η ατμόσφαιρα που μπορεί να απλώσει εκείνος που γράφει και σε σας γίνεται συχνά μαγευτική. Θα έλεγα πως ο ''κόσμος'' του πρώτου προσώπου, αλλά και το απειλητικό πάρκο του δεύτερου, μου άρεσαν ιδιαίτερα. Ήταν στιγμές που το κλίμα σας κάτι μου θύμιζε από τον "Λύκο της στέππας" του Έσσε, ή και από την "μεγεμένη νύχτα" του Στέφαν Τσβάιχ. Κάτι μισοφωτισμένο, ποιητικά στοχαστικό, αλλόκοσμο, κεντροευρωπαϊκό. Και δεν είναι τυχαίο ίσως το πως διαλέξατε για εξώφυλλο από τον Φρίντριχ που κι εγώ πολύ αγαπώ. Όσα λέτε για τον πίνακα με τους άντρες που ατενίζουν το φεγγάρι στο τέλος έχουν πρωτοτυπία και ενδιαφέρον και τυλίγουν σαν κλωστή μεταξωτή το έργο σας. Εύχομαι ολόψυχα να έχει καλή τύχη, να διαβαστεί πολύ, να ταξιδέψουν οι ευαίσθητες εσωτερικές ωραίες εικόνες του σε πολλές ψυχές."
Νεκτάριος Παπασπύρου (Συντάκτης ιστοσελίδας Matia.gr)
"Αν ψάχνετε ένα ανάγνωσμα που θα θέσει σε κίνηση πολλά γρανάζια του μυαλού, κάνοντάς το να παράγει έργο, τότε η νουβέλα του Δημήτρη Νίκου "Βόλτα στο φεγγάρι" είναι μια πολύ καλή και τίμια επιλογή!"
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Νίκος Διακογιάννης (Συγγραφέας)
"Ο Δημήτρης Νίκου λέει την καλημέρα στη λογοτεχνία προτείνοντάς μας τη νουβέλα Βόλτα στο Φεγγάρι, που κυκλοφορείται από τις εκδόσεις Ίαμβος. Νεότατος ο συγγραφέας μα ήδη κουβαλά αυτό που λέμε τη στόφα του συγγραφέα, δε φοβάται τα δύσκολα, γι' αυτό και τολμά να μιλήσει για ψυχή, απώλεια, μοναξιά, ελπίδα, μικρές καθημερινές χαρές. Και μάλιστα από εκείνες που φτιάχνουν κόσμους ονειρικούς, κόσμους γεμάτους μουσική. Είναι περισσότερο από σαφές πως δεν πρόκειται για φυγή σε μικρές, καθημερινές ουτοπίες, μα ξεκάθαρα περάσματα στον μέσα κόσμο προκειμένου να ανοιχτεί μια μεγάλη αγκαλιά να χωρέσει πρώτα τον Άλλον, τον συνοδοιπόρο, το πρόσωπο που ντύθηκε τον Έρωτα, τον φίλο, τον κόσμο ολάκερο...
Με όχημα τη σαφήνεια και την πηγαία σεμνότητα (ήδη σπουδαία εφόδια να εισέλθει στα ενδότερα της συγγραφικής τέχνης), ο Δημήτρης Νίκου γνωρίζει πόσο εύκολο είναι να πλατιάσει κανείς ή να αναλωθεί σε μια ατέρμονη καταγραφή συναισθημάτων που γράφονται μονάχα για να γράφονται, λες και η αποθέωση της ευαισθησίας αποτελεί πανάκεια για μια βασανισμένη ψυχή. Αντίθετα μάλιστα.
Το πλησίασμα στις πηγές της ποίησης είναι έκδηλο, τόσο στο ρυθμό της αφήγησης όσο και στο τέλος κάθε κεφαλαίου όπου παρατίθεται ο έμμετρος λόγος. Δεν ξέρω όμως αν τα ποιήματα αυτά προσέθεσαν κάτι παραπάνω στο κείμενο, αφού οι αναγνώστες βιώνουν ήδη την άλλη ποίηση, τον τρόπο δηλαδή που ρίχνονται στους βυθούς των ηρώων.
Το ίδιο απλά και τόσο αυθόρμητα ένα παρατημένο ντοσιέ, γεμάτο με επιστολές δίχως να ονοματίζουν τον παραλήπτη, γίνεται η αφορμή για ένα ακόμη ταξίδι εκεί που λίγοι σήμερα μέσα στην τρελή καθημερινότητα τολμούν να κάνουν. Το εντός ταξίδι, το σκάλισμα των πληγών που ποτέ δε γιατρεύονται εντελώς, τα πολλά πρόσωπα που κουβαλούμε, οι μάσκες ίσως, όλα αυτά βγαίνουν στο προσκήνιο. Διαβάζοντας το βιβλίο είδα μπροστά μου την εικόνα ενός ανθρώπου που στέκεται με τόλμη απέναντι στον καθρέφτη του και γυρεύει να δει αν το είδωλό του επιστρέφει σ' αυτόν ακέραιο ή αν οι μάσκες έχουν γίνει πλέον αναπόσπαστο μέρος του Προσώπου. Τρία είναι τα Εγώ, τρεις οι συναντήσεις που απογειώνουν την αφήγηση. Εκεί, στα βάθη του ψυχισμού - ή μήπως στα ύψη του; - ο συγγραφέας έχει ετοιμάσει το σκηνικό και μας καλεί για συνοδοιπορία, όπως θα βγαίναμε με έναν φίλο ή τον αγαπημένο μας να δούμε το φεγγάρι. Έτσι, το γεγονός της συνοδοιπορίας μετουσιώνεται σε δόσιμο ψυχής προς τον Αγαπημένο. Είναι φεγγάρι ο κάθε αγαπημένος. Θεωρώ πιο δυναμική την παρουσία του πρώτου και του δεύτερου προσώπου. Τη σκηνή μάλιστα στο παρκάκι, νύχτα παρέα με τον άγνωστο και την αναφορά στη λίμνη με τα αγάλματα, τολμώ να πω ότι τη ζήλεψα, γιατί αποτελεί το σημείο που μας δείχνει για τι είναι ικανός να δώσει μελλοντικά ο συγγραφέας. Εκείνος δεν μπορεί να το γνωρίζει αυτό όπως, άλλωστε, ο κάθε δημιουργός. Νιώθω μεγάλη συγκίνηση που από έναν τριαντάχρονο, πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα πήρα τέτοιο δείγμα γραφής."
Μαρία Χανιώτου (Συγγραφέας)
"Γρήγορα αντιλαμβάνομαι πως καλά έκανε να επιλέξει αυτόν τον πίνακα του Φρίντριχ για εξώφυλλο. Ζωγράφος του "1774-1840", οι πίνακές του χαρακτηρίζονται από έντονη πνευματικότητα και μυστικισμό όπως ακριβώς και η δική του γραφή. Σε πρώτο πρόσωπο κάνει άμεσο τον λόγο με στοχαστικότητα, ρεαλισμό, φιλοσοφική διάθεση. Οι ήρωές του ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί χωρίς προστατευτικό δίχτυ, προσπαθώντας να ισορροπήσουν τους δαίμονες που έρχονται να υπονομεύσουν τις προσπάθειες "του θέλω, του μπορώ και του έχω". Από την πρώτη σελίδα άρχισα να σημειώνω. Δεν βιαζόμουν απολάμβανα ο ταξίδι παραμένοντας στη κουπαστή κάθε σελίδας θαυμάζοντας τη γραφή που είχε την ικανότητα να με μπάσει εκεί που ήθελε ο συγγραφέας.
Κατ' αρχήν περιδιάβηκα στο γιουσουρούμ του Μοναστηρακίου, οι μυρωδιές των παλιών αντικειμένων με οδηγούσαν σε αλλοτινές εποχές, τα ξεσκόνιζα με τη παλάμη μου δίνοντάς τους λίγη σημασία να νιώσουν πάλι χρήσιμα όπως ήταν πριν παραπεταχτούν σε κάποιο πεζοδρόμιο. Λυτρώθηκα από το σήμερα και έφυγα μαζί με τον ήρωα κρατώντας ένα βιβλίο το όποιο στάθηκε τυχερό να διαλέξω. Πανέμορφη περιγραφή σε όλο το σεργιάνι της Κυριακής. Με τρία πρόσωπα εκτυλίσσεται η πλοκή του βιβλίου θαρρείς πως είναι η κάθε πλευρά ενός ατόμου αυτή που άλλη γνωρίζουν μερικοί, άλλη οι επόμενοι και κάποια άλλη πλευρά δεν μαρτυριέται παρά την χώνεις στα κατάβαθα της ψυχής σου και την κουβαλάς όλη τη ζωή. Το άλσος κρύβει τον κακό λύκο θα έλεγε η γιαγιά στα παραμύθια. Ο Δημήτρης δίνει και μια άλλη εκδοχή. Σου εύχομαι να ακολουθήσεις αυτόν τον δρόμο με θάρρος και τόλμη. Με αισιοδοξία και όρεξη προχώρα"
Γιάννης Πλιώτας (Εκδότης-Συγγραφέας, στο ιστολόγιο "Σελίδα για άλλες σελίδες")
"Η Βόλτα στο Φεγγάρι είναι μία νουβέλα εσωτερικής αναζήτησης. Είναι ένα πολύ προσωπικό έργο, μία ενδοσκόπηση, που θα μπορούσε να περιγραφεί σαν «μία συνάντηση του μικρού πρίγκιπα με τους εσωτερικούς εαυτούς του» ή «το σκάψιμο λαγουμιών με τα χέρια στην ψυχή» (έχω κλέψει τη φράση από τον Κώστα Λογαρά). Έντονη διάθεση φιλοσοφίας, πολύ καλή χρήση της γλώσσας, σκιαγράφηση συναισθημάτων και μία άψογη εικαστικά έκδοση. Γενικά δεν είναι εύκολη υπόθεση ή ένα βιβλίο που θα διαβαστεί για να περάσει ο χρόνος σας ή αν έχετε γεμάτο κεφάλι. Πιστεύω θα σας προσφέρει ώριμους προβληματισμούς, ειδικά αν το διαβάσετε στο Μετρό ή ανάμεσα σε οποιοδήποτε ανώνυμο πλήθος. Αν έπρεπε να το χαρακτηρίσω με μία πρόταση θα έλεγα ότι είναι μία ιστορία για τη μοναξιά του ενός μέσα στο ένα εκατομμύριο."
Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση και συνέντευξη του Δημήτρη Νίκου στον Γ. Πλιώτα
Ανδρέας Καπανδρέου (Συγγραφέας, στο ιστολόγιό του)
"Ένα βιβλίο ρομαντικά γραμμένο με όμορφα χρώματα και εικόνες που απογειώνει τη φαντασία του αναγνώστη. Το κείμενο του Δημήτρη Νίκου είναι καλογραμμένο και έχει φιλοσοφικές προεκτάσεις – για όσους επιθυμούν να εμβαθύνουν περισσότερο στα νοήματα που θίγει ο συγγραφέας. Διαπραγματεύεται τη μοναξιά, τον έρωτα, τη φιλία, τις γονικές σχέσεις με τρόπο ποιητικό και μεγάλη ευαισθησία. Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Νίκου για αυτή την όμορφη «Βόλτα στο Φεγγάρι»."
Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση
Ευρυδίκη Αμανατίδου (Συγγραφέας, στο ιστολόγιό της)
"Πυκνός ο λόγος του συγγραφέα αξίζει πολλών και πολλαπλών αναγνώσεων. Ακόμη και η πιο μικρή παράγραφος προσφέρεται για ενδοσκόπηση και αυτοκριτική. Μέσα από τα τρία εγώ, τρεις θεούς και δαίμονες που αντιπαλεύουν και «κανιβαλίζονται», ο αποστολέας-αφηγητής με τη βοήθεια της δύναμης στην οποία απευθύνει τα γράμματα μαθαίνει πώς να τιθασεύει τον εαυτό του, «αν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρος ότι τα έχει καταφέρει». Η πρώτη συγγραφική εμφάνιση του Δημήτρη Νίκου ξεχειλίζει από μια ψαγμένη ευαισθησία και μας χαρίζει ένα έργο-κινητήρια δύναμη για παραγωγική ανάγνωση και σκέψη."
Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση
Μαρία Τζιρίτα (Συγγραφέας, στο facebook)
"Ένα βιβλίο αλλιώτικο από τα άλλα. Δεν είναι μυθιστόρημα, δεν είναι δοκίμιο, είναι ένας δρόμος που οδηγεί στην αυτογνωσία. Γεμάτο αλήθειες που καίνε, έφερε συγκίνηση στην ψυχή μου, θλίψη, αλλά και χαρά. Απόρησα: πώς είναι δυνατόν κάποιος ξένος σε μένα άνθρωπος να περιγράφει τα δικά μου συναισθήματα, τους δικούς μου προβληματισμούς, με τέτοια ακρίβεια; Εξαιρετικό έργο, με όλη τη σημασία της λέξης. Λογοτέχνης ο Δημήτρης Νίκου, όχι απλώς συγγραφέας. Οι λέξεις που με τόση δεξιοτεχνία πλάθουν το λόγο του, έχουν κλείσει μέσα τους νοήματα βαθιά. Είναι η ίδια του η ψυχή αυτή που έχει οδηγήσει το χέρι να δημιουργήσει - δε μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς αυτή η θύελλα συναισθημάτων που μου προκάλεσε. Μόνο οι ψυχές καταφέρνουν να μιλάνε έτσι μεταξύ τους... Νομίζω πως τις επόμενες μέρες δε θα κάνω τίποτε άλλο, παρά να αναρτώ αποσπάσματα από το βιβλίο του στον τοίχο μου. Η "βόλτα στο φεγγάρι" θα είναι από τα λίγα, ελάχιστα βιβλία που δεν πρόκειται να δανείσω ποτέ από φόβο μην το χάσω. Από τα λίγα, ελάχιστα βιβλία που θα διαβάσω και θα ξαναδιαβάσω, όπως εκείνα της Μάρως Βαμβουνάκη. Ένας πολύτιμος θησαυρός για τη βιβλιοθήκη μου. Κάντε την αυτή τη βόλτα στο φεγγάρι, με οδηγό τον Δημήτρη Νίκου... μην το αμελήσετε. Δε θα είναι απλώς μια βόλτα, θα είναι ένα ταξίδι μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό κι ίσως κάπου μέσα στις σελίδες του βιβλίου τον αναγνωρίσετε και τον αγαπήσετε λίγο περισσότερο."
Αλεξία Νταμπίκη (στο ηλεκτρονικό περιοδικό "Βακχικόν")
"Ένα βιβλίο – ταξίδι στον εσωτερικό εαυτό μας, στα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής, εκεί που φοβόμαστε όλοι μας να πάμε γιατί φοβόμαστε το τι θα συναντήσουμε. Για τις μάσκες που φοράμε στην καθημερινότητά μας, οι οποίες έχουν γίνει πλέον αναπόσπαστο μέρος του είναι μας. Για τις πληγές και τα τραύματα που δεν έχουν κλείσει και στοιχειώνουν τη ζωή μας και που ο καθένας από εμάς βρίσκει το δικό του προσωπικό τρόπο να τα αντιμετωπίσει. Ακροβατώντας ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, με μία ατμόσφαιρα απόκοσμη ο συγγραφέας συνδυάζει στοιχεία μεταφυσικής, ταυτόχρονα όμως και ρεαλισμού επιλέγοντας το δυσκολότερο ίσως τρόπο να μιλήσει για την εσωτερική αναζήτηση : Aυτόν των ανεπίδοτων επιστολών… Με άγνωστο παραλήπτη."
Δείτε ολόκληρη την δημοσίευση
Ειρήνη Φραγκάκη (Συγγραφέας, στο facebook)
"Όταν το ξεκίνησα δεν ήξερα ότι θα επιθυμούσα να συνεχίσω τις βόλτες έτσι απλά! Κι όμως μετά την τελευταία σελίδα οι σκέψεις μου φούντωσαν,τα συναισθήματα πλήθυναν κι εγώ...εγώ δεν θα πάψω να βολτάρω, σκεπτόμενη όλα όσα διάβασα, σ' αυτό το μικρό κομμάτι ουρανού που είναι ικανό να μας απογειώσει! Όπως ακριβώς έκανε κι ο Δημήτρης Νίκου προσφέροντάς μας αυτό το βιβλίο!"
Νατάσα Γκουτζικίδου (Συγγραφέας, στο ιστολόγιό της)
"...η αφήγηση παραπαίει μεταξύ φανταστικού και ρεαλιστικού, μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα όμως κι ένα όνειρο που κρύβουν μέσα τους τη σύγκρουση. Όχι μια τυχαία σύγκρουση, αλλά την σύγκρουση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Την πιο επίπονη, την πιο δύσκολη, αλλά κι εκείνη που όταν πραγματωθεί θα οδηγήσει στη λύτρωση της ψυχής και θα μας αποδεσμεύσει από τους φόβους και τις Ερινύες. Μια σύγκρουση που φαντάζει δυσβάσταχτη αλλά παίρνει τελικά χαρακτήρα Κάθαρσης. Ο Δημήτρης Νίκου με εξαιρετική μαεστρία, με λόγο που κυλά σαν γάργαρο ποτάμι, μας ωθεί σε μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό μας. Ένα βιβλίο που προβληματίζει χωρίς να κουράζει, ένα βιβλίο που καταφέρνει ό,τι υπόσχεται ο τίτλος του."
Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση
Κάκια Ξύδη (Συγγραφέας, στο facebook)
"Ο Δημήτρης Νίκου παίζει με το σκοτάδι και το φως, με την φαντασία και την πραγματικότητα, φτιάχνει οάσεις μέσα στη μεγαλούπολη, αντιστέκεται στον "κανιβαλισμό" της εποχής που ζούμε και συνομιλεί με το πιο ασθενικό αστεράκι που τρεμοσβήνει στον ουράνιο θόλο.
Το βιβλίο "βόλτα στο φεγγάρι" αναμφίβολα είναι μια μεγάλη βόλτα. Βόλτα με μιαν ανάσα και μια εξομολόγηση που φθάνει στις πιο κρυφές μας σκέψεις, τις ανασύρει και τις θεραπεύει. Αυτή η "βόλτα" είναι μια διαφορετική βόλτα και σας συστήνω να την τολμήσετε!"
Μελίτα Ρ. (Αναγνώστρια, στο facebook)
"Δεν θα μπορέσω να είμαι αντικειμενική νομίζω γιατί ήδη, με το που το έπιασα στα χέρια μου και το άνοιξα, ήμουν συγκινημένη... Συμβολοποιείς ίσως ένα κομμάτι της νεανικής μου ψυχής που δεν είχε βρει τρόπο να εκφραστεί με τον πιο αγαπημένο μου τρόπο (τη γραφή) έως και να δημοσιοποιηθεί προκειμένου να διαμοιραστεί και να τιμήσει αυτόν τον αθάνατο αγαπημένο.
Είναι το μόνο θέμα που με αγγίζει σε αυτή τη ζωή και όλα τα άλλα τα θεωρώ παράγωγα ή και περιττά. Εν αρχή ην η αγάπη και η ευγνωμοσύνη προς τον Αθάνατο Αγαπημένο. Οπότε ως ένας απ αυτούς εκεί έξω που ταυτίστηκαν είμαι απολύτως υποκειμενική (όποιος κι αν "είναι" ο αθάνατος αγαπημένος). Η γραφή σου είναι σεμνή, απλή, τρυφερή και απροσποίητη. Άμεση σαν να μιλάς σε κολλητό και γι αυτό οικεία. Δεν προσπαθεί για κάτι που δεν είναι. Είναι έντιμη. Είναι καρδιακή. Και γι αυτό είναι δύσκολο να σταθώ σε μορφολογικά, φιλολογικά, εξωτερικά σχόλια.
Είσαι ένα κανάλι Του, που του επιτρέπεις να σε χρησιμοποιεί για να μιλάει στη γλώσσα όσων σε έχουν ανάγκη, ή όσων σου παραχωρεί για να τους συμπαρασταθείς και να τους θυμίσεις, μέσα από έναν τρόπο που σε ευχαριστεί και σε ανακουφίζει και σε ευτυχεί. Όλο αυτό καθρεφτίζεται απαλά και φυσικά μέσα στο έργο σου. Για να συνεχίσεις να είσαι ανοιχτό κανάλι, συνέχισε να είσαι ο εαυτός σου. Μην προσπαθήσεις ποτέ να μπεις εσύ στη μέση, να σε αλλάξεις κλπ. Άσε Τον να κάνει τη δουλειά του, όπως Τον αφήνεις υπέροχα. Συνέχισε να εμπιστεύεσαι τον εαυτό του στα χέρια του σαν πλαστελίνη, όπως τον αφήνεις υπέροχα. Συνέχισε να είσαι μαθητής και θα είσαι ανάμεσα στους πιο αγαπητικούς δασκάλους."
Νίκος Τ. (Αναγνώστης, στο facebook)
"Η εισαγωγή μπορώ να πω με μπέρδεψε λιγάκι. Συνέχισα να διαβάζω με την περιέργεια τι μπορεί να έγραφε αυτός ο άγνωστος και σε ποιόν. Σύντομα κατάλαβα ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος και που απευθυνόταν. Ταυτίστηκα απόλυτα μαζί του, μέσα απ' τα βιώματα και την εξομολόγηση του, τον πόνο και την δύναμη ψυχής που έχει. Ένιωθα να μιλάω εγώ, να σκέφτομαι εγώ και να νιώθω σαν αυτόν!Συναισθήματα που δεν μπορούσα να εκφράσω τόσο καιρό και τα διάβαζα μέσα στο βιβλίο. Σαν να διάβαζα την καρδιά μου, την ψυχή μου! Ένα ταξίδι στο παρελθόν και το παρόν μου. Μια "Βόλτα στο Φεγγάρι" αλλιώτικη από τις άλλες αλλά ταυτόχρονα τόσο γνώριμη! Το θεωρώ πλέον σαν προσωπικό ημερολόγιο, συναισθήματα και σκέψεις δικές μου, που ακόμη και να τις διαβάσουνε δεν θα μπορέσουν να καταλάβουν! Θέλω πολύ να σε ευχαριστήσω για τα κεφάλαια 6 & 7. Για την κατάθεση ψυχής που έκανες. Τα συναισθήματα είναι τόσο έντονα που όταν τα διάβαζα ένιωθα πως κάτι έχει πλακώσει την καρδιά μου. Σε ευχαριστώ πολύ! Ήταν η καλύτερη βόλτα που έκανα ποτέ...εκεί ψηλά...στο δικό μας φεγγάρι!"
Γεωργία Ρ. (Αναγνώστρια, στο facebook)
"Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου! Σε ευχαριστώ! Που μου επιτρέπεις να σε γνωρίσω λίγο περισσότερο. Το κύριο μου σχόλιο είναι ότι δεν είναι μυθιστόρημα, είναι ψυχογράφημα! O τρόπος γραφής σου μου αρέσει, είσαι πολύ τρυφερός! Ακόμα και τις δυσκολίες τις περιγράφεις ρομαντικά και αυτό το βρίσκω ιδιαίτερο! Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε ζήσει σχεδόν τα ίδια. Πιο έντονα η λιγότερα. Όλοι από κάπου κρατηθήκαμε. Κάπου επενδύσαμε. Κάποιον νοερά είχαμε δίπλα για να σταθούμε ξανά. Πολλά τα κουβαλάμε ακόμη. Κακή συνήθεια να ξεχνάς, κακή κ να θυμάσαι, άλλωστε! Θα μου άρεσε ίσως αν κάθε γράμμα είχε ως κεντρικό ήρωα την ίδια την αξία και όχι ένα πρόσωπο που τη μεταφέρει, είναι ίσως το μόνο σημείο που μπορώ να αναφέρω ως μείον, γιατί απευθύνεσαι σε ένα μεγαλύτερο κοινό, νομίζω ότι έτσι το περιορίζεις. Η πιο έντονη εικόνα που έχω συγκρατήσει, είναι τα τσιμπήματα στο νερό! Και όσα φοβόμουν μην έχω ξεχάσει, εύστοχα τα ανέφερες στα ποιήματά σου, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο περισσότερο! Και βλέπω ακόμη και τώρα την εναλλαγή συναισθημάτων στο αλσύλλιο, αλλά εκεί την περίμενα πιο έντονη. Ένιωσα για παράδειγμα φόβο αλλά δεν φοβήθηκα! Και η επανάληψη στην αρχή του βιβλίου! Μου άρεσε πάρα πολύ! Θα μπορούσα να διαβάζω ατελείωτες σελίδες με την ίδια παράγραφο λίγο διαφορετική κάθε φορά! Μπράβο σου! Πραγματικά σε ευχαριστώ! Ένιωσα!"
