Είναι στιγμές που το διαδικτυακό παρελθόν βρίσκει έναν τρόπο να επιστρέφει, γεμάτο όμορφες εικόνες, αρώματα και ολοζώντανες αναμνήσεις. Έτσι, ένα πρόσφατο ξεκαθάρισμα στο Blogger μου θύμισε ότι υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού μου σε καταστολή, σε ύπνωση, αναγκαστικά από τις συνθήκες.
Πριν όχι πολλά χρόνια ταξίδευα. Συχνά και με πάθος, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όσο μπορούσα και άντεχε η τσέπη μου. Θέλησα να καταγράφω όσα όμορφα ζούσα, τα ταξίδια, τις εμπειρίες κι όσα άφηναν μέσα μου, φτιάχνοντας στα τέλη του 2014 ένα ξεχωριστό ιστολόγιο που το ονόμασα "Στιγμές και Τόποι". Ίσως κάποιοι το θυμάστε, ίσως πολλοί όχι πια.
Έγραφα για μέρη που επισκεπτόμουν, συνόδευα τα κείμενα με πολλές φωτογραφίες, έφτασα μάλιστα να δημιουργώ και βίντεο με τον ίδιο τίτλο για το κανάλι μου στο YouTube, που η εμπειρία τα έκανε σιγά σιγά καλύτερα. Η πανδημία και ...κάποιες άλλες αλλαγές που ήρθαν άλλαξαν τα πάντα και με ανάγκασαν γύρω στο 2021 να σταματήσω τα ταξίδια. Έκλεισα επίσημα εκείνο τον κύκλο με το ψηφιακό βιβλίο "Το φιλί και το ταξίδι", μια συλλογή με κείμενα που γράφτηκαν σε ταξίδια ή με αφορμή τα ταξίδια και διατίθεται ελεύθερα από την Ανοικτή Βιβλιοθήκη.
Το ταξιδιωτικό μου ιστολόγιο παραδόθηκε ανενημέρωτο στη λήθη του χρόνου, όμως (αν και ομολογώ πως το σκέφτηκα) δεν το διέγραψα. Με αφορμή το ξεκαθάρισμα στο Blogger το άνοιξα ξανά, διάβασα αρκετά από τα άρθρα που είχα δημοσιεύσει, είδα φωτογραφίες, κάποια από τα βίντεο... με παρέσυρε μια ωραία συγκίνηση. Τόσο ζωντανά όλα, παρά τον καιρό που πέρασε. Δε σβήνω το "Στιγμές και Τόποι", αντιθέτως, λέω να το θυμίσω και σε σας - ίσως ταξιδέψετε, ίσως ανακαλύψετε κάτι όμορφο μέσα από το περιεχόμενό του.
Επισκεφθείτε το ιστολόγιο "Στιγμές και Τόποι".
0 Σχόλια