ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ; ΟΧΙ! "ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΣ"...

Επικίνδυνη διαδικασία οι απολογισμοί. Επικίνδυνη και ύπουλη, σαν δίνη που σε ρουφάει απότομα από το τώρα και σε ξεβράζει έπειτα σ' έναν στάσιμο χρόνο υπονομεύοντας το σήμερα. Σχεδόν πάντα όταν τολμούσα απολογισμούς κατέληγα να μελαγχολώ. Γιατί αν και το κεφάλαιο "όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει" ήταν πάντα από τα "σούπερ sos" (όπως λέγαμε στο σχολείο) στην καθημερινή μαθητεία της ζωής, σε κάποια πράγματα έχω αποδειχθεί ανεπίδεκτος μαθήσεως. Γι' αυτό, λοιπόν, ήρθε η ώρα να πάρω τώρα την εκδίκησή μου!

Από πέρυσι τον Σεπτέμβριο, ξεκίνησε για μένα ένα ταξίδι πρωτόγνωρο, μοναδικό και πολύτιμο (ως καθετί μοναδικό) στον κόσμο του βιβλίου. Σταθμοί σε αυτό το ταξίδι, λιμάνια όμορφα, φιλόξενα, που ο αγέρας στο καθένα, άλλοτε δροσάτος, γλυκός κι άλλοτε βαρύς, ζεστός και υγρός, με ξεκούραζαν, με γέμιζαν δύναμη για τη συνέχεια.

Και σ' αυτά τα λιμάνια, άνθρωποι. 

Άνθρωποι που σμίξαμε σε κοινά λιμάνια και που, ενώ ακολουθούν τη ρότα τους δικού τους ταξιδιού, στο δικό τους πλοίο, τους αισθάνομαι παράλληλα συντρόφους, συνταξιδιώτες και πάνω στο δικό μου. Άνθρωποι που μου χάρισαν απλόχερα βοήθεια, υποστήριξη, αγάπη και που χωρίς αυτούς, το ταξίδι αυτό που συνεχίζεται, θα χανόταν σε θάλασσες ταραγμένες και ίσως τελείωνε πρόωρα. Γι' αυτούς τους ανθρώπους θέλω να μιλήσω, τώρα που ένας κύκλος αυτού του ταξιδιού φθάνει στο τέλος του. Τώρα που, ξανά, μερικές ακατέργαστες λέξεις πάνω σε λευκά χαρτιά, ανοίγουν έναν κύκλο άλλον.

Το ταξίδι δε θα ξεκινούσε χωρίς τον κ. Αγησίλαο Καλαμαρά, τον εκδότη μου, τον άνθρωπο πίσω από τις Εκδόσεις Ίαμβος. Θα τον ευχαριστώ πάντα για τον τρόπο που με δέχθηκε στην οικογένεια του Ίαμβου, για την εμπιστοσύνη που εξ αρχής έδειξε σ' ένα βιβλίο "περίεργο" -όπως είναι η "Βόλτα στο Φεγγάρι"- και επίσης γιατί, θα το πω απλά, δε μου χάλασε χατήρι, καθοδηγώντας με παράλληλα σε σωστές επιλογές. 

Αγησίλαος Καλαμαράς, Μαρία Χανιώτου κι εγώ
(28/2/2011, μετά την παρουσίαση της "Βόλτας στο Φεγγάρι" στο "Έναστρον")
Το διαδίκτυο αποδείχθηκε θάλασσα φιλόξενη για το σκαρί μου και για μένα τον ίδιο, απόδειξη πως όταν κάτι το χρησιμοποιείς σωστά, τότε μόνο καλό μπορεί να είναι. Μέσα από εδώ, το blog μου, το ψηφιακό μου "σπίτι" όπως το αποκαλώ συχνά, αλλά από το facebook, γνώρισα ομότεχνους, αναγνώστες, ανθρώπους που αγαπάνε αληθινά το βιβλίο και μου άνοιξαν μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά. Με κάποιους ιδιαίτερα, όμως, η ζωή αισθάνομαι ότι το είχε σκοπό να μας φέρει κοντά για να ευλογήσει και να χτίσει νέες φιλίες, αληθινές και άδολες, έξω πλέον από το δίκτυο. 

Θα μπορούσα να αναφέρω ονόματα, αλλά δε θα το κάνω, γιατί ξέρουν ποιοι και ποιες είναι και πόσο χαίρομαι που τους έχω στη ζωή μου.

Η Μαρία Χανιώτου "αποχαιρετά" τον Νίκο Διακογιάννη...
(σας τη φύλαγα αυτή... χαχαχα)
Η Ευρυδίκη Αμανατίδου στην έκθεση βιβλίου της Ηλιούπολης

Για το τέλος, άφησα... όλο τον κόσμο που με τον έναν ή το άλλον τρόπο, γνώρισα μέσα από τη "Βόλτα" αυτή. Τους αναγνώστες που έχουμε γίνει φίλοι, έστω και με την έννοια της σύνδεσης σε μια πλατφόρμα στο ίντερνετ ή στα blog μας. Όλους όσους μου είπαν μια κουβέντα για το βιβλίο και όσους βρήκαν μέσα σε αυτό πράγματα που τους έκαναν να θέλουν να τα συζητήσουν μαζί μου ή και με τον εαυτό τους. Όσους με τίμησαν να γράψουν για το πρώτο μου αυτό "παιδί", τα φυλάω όλα στην καρδιά μου σαν πολύτιμες σταγόνες αίμα που κρατούν ζωντανό το όνειρό μου. Σας ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ από τα βάθη της καρδιάς μου! Αν συνεχίζω, το κάνω γι' αυτό ακριβώς, να το ξέρετε. Το ταξίδι, άλλωστε, μόλις ξεκίνησε...

30ο Φεστιβάλ Βιβλίου, Θεσσαλονίκη, 18/6/2011


Με την Ευρυδίκη Αμανατίδου και την Έφη "White Tiger"
(25η Έκθεση Βιβλίου, Πασαλιμάνι, 11/6/2011)
έμπνευση... φάρος αλήθειας και αγάπης... μητέρα...
Σας ευχαριστώ για όλα!

Δημοσίευση σχολίου

8 Σχόλια

  1. Η βόλτα στο φεγγάρι ήταν η αφορμή για να ξανακάνω παλιά ταξίδια και να ξεκινήσω πάλι προς το άγνωστο πιο δυνατή όμως, γνωρίζοντας ότι το σύμπαν συνωμότησε για κάποιο συγκεκριμένο λόγο.Σε ευχαριστώ για όλα τα πριν, τα τώρα, τα μετά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τώρα... ξέρεις, πως βάζουν στις ταινίες ή σε πολλά βιβλία "Το παρόν έργο αποτελεί προϊόν φαντασίας. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική"...χαχαχα! Για να θολώσω τα νερά! :-)

    Εγώ σ' ευχαριστώ Ευρυδίκη για όλα! Προσυπογράφω το σχόλιό σου και σιωπώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαχα τι τέλεια φωτογραφία είναι αυτή με την Μαρία να κουνάει το μαντήλι στο Νίκο !!!!!!!!
    Δημήτρη μου , γιατί απολογισμός ? Μήπως θέλεις να μας πεις '' καλό καλοκαίρι'' και συ ? :(
    Όμορφη πολύ η εγγραφή σου , αν και βγάζει μια γλυκειά μελαγχολία ! Και οι φωτογραφίες πολύ ωραίες ! Εύχομαι να είσαι καλά ! Καλό απόγευμα !
    Κατερίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Κατερινάκι!

    Όχι απολογισμός, προς Θεού, γι' αυτό το έγραψα έτσι και στον τίτλο. Ανεφοδιασμός δυνάμεων, αγάπης και θετικής ενέργειας κοιτώντας για λίγο πίσω σε όσα έζησα όλους αυτούς τους μήνες, τα μοναδικά, τα πρωτόγνωρα, τα πολύτιμα!
    Καμία μελαγχολία, μόνο χαμόγελο και συνεχίζουμε.

    Το ιστολόγιο δεν "κλείνει" για καλοκαίρι, συνεχίζουμε κανονικά :) θα μιλήσουμε για βιβλία, πρέπει να κάνω και μια νέα "υπογραφή" και ...έχω και εκπλήξεις εν καιρώ.

    Όσο για τις φωτογραφίες, ήθελα να βάλω κάποιες που δεν έχετε ξαναδεί, έκλεψαν την παράσταση όμως η Μαρία και ο Νίκος...χαχαχα! Η συγκεκριμένη είναι τραβηγμένη στον σταθμό Λαρίσης όταν ο Νίκος πήγαινε Λάρισα για την παρουσίαση του "Ύπνου των αγαλμάτων" :-)

    Τα φιλιά μου Κατερίνα, εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Mέσα απο τη καρδιά μου σου εύχομαι χίλια ταξίδια!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ρίκη, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο! Καλωσήλθες στην παρέα :) Την καλημέρα μου στην αγαπημένη Κρήτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χα, χα ο φωτογράφος τράβηξε την πλάτη μου στην έκθεση της Θεσσαλονίκης, θα λέμε ήταν και ένα κομμάτι από το "Εκεί που κοιμούνται τ'άστρα" στην όμορφη συγκέντρωση...xD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι, ο φωτογράφος παραμόνευε σε γωνίες και τραβούσε πόζες χωρίς να το ξέρουμε...χεχεχε!! Να 'ναι καλά το παιδί, γιατί αλλιώς δε θα είχα τίποτα από την έκθεση της Θεσσαλονίκης :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή