Η θυμωμένη γραφομηχανή

Πρόσφατα, αναζητώντας στο διαδίκτυο εικόνες για κάτι που ήθελα να φτιάξω, εμφανίστηκε στην οθόνη μου η εικόνα που βλέπετε δίπλα. Μια θυμωμένη γραφομηχανή - έτσι την είπα αυθόρμητα απ' την αρχή και αυτός ο τίτλος της κατοχυρώθηκε.

Προφανώς φτιαγμένη για πλάκα, εμένα μου άρεσε έτσι όπως μπήκε ένα πρόσωπο και προσαρμόστηκε μια έκφραση σε ένα παλιό μηχάνημα. Έμεινα να την κοιτάζω για ώρα και αφέθηκα σε σκέψεις, μέχρι που η εικόνα χάθηκε από μπροστά μου. Πόσα μου έφερε στο νου... πόσες εικόνες ξαναζωντάνεψε στα μάτια μου.

Γίνομαι μικρός, πολύ μικρός, τοσοδούλης, σαν Πήτερ Παν... και σκαρφαλώνω επάνω στη γραφομηχανή. Θέλω να την εξερευνήσω. Ιχνηλατώ τα πλήκτρα της, ανακαλύπτω τις γωνίες και τις καμπύλες της σαν αντικείμενο ερωτικού πόθου. Αφήνω να με ζαλίσει η μυρωδιά απ' το μελάνι της. Και σαν στην κορυφή της φθάσω, μεθυσμένος... γίνομαι ερωτευμένος τροβαδούρος που επιθυμεί μονάχα να τραγουδάει την αγάπη του.

Το ταξίδι της γραφής, γίνεται ταξίδι της ζωής!

Δηλώνω ξανά και πάντα ερωτευμένος με το γράψιμο.
Κι ας μη βγάζω κάποτε νόημα ούτε εγώ ο ίδιος με αυτά που γράφω - τώρα που το καλοσκέφτομαι, είναι αλήθεια, τις περισσότερες φορές κάτι τέτοιο συμβαίνει.

Δηλώνω ερωτευμένος με το χάος της λευκής σελίδας. 
Με αυτόν τον απέραντο καμβά που σε προκαλεί να χτίσεις επάνω του έναν κόσμο ολάκερα δικό σου. Με τούβλα τις λέξεις κι αλφάδι τη γλώσσα. Χρώματα, εικόνες, μυρωδιές, αισθήσεις και αγγίγματα, όλα πλάθονται απ' τις λέξεις για να χτιστεί κάθε φορά και κόσμος άλλος στα μάτια και στη φαντασία εκείνου που σε διαβάζει.

Δηλώνω παντοτινά ερωτευμένος με τον ήχο του μολυβιού πάνω στο χαρτί.
Θεϊκή χημεία στην υπηρεσία της φαντασίας ...κι αυτή η μοναδική ηδονή να μυρίζεις (ναι, να μυρίζεις) τα γράμματα που σχηματίζεις με το μονίμως κακοξυσμένο μολυβάκι. Άλλοτε το πατάς δυνατά, νευρικά, άλλοτε πιο απαλά και ήρεμα, κι αυτό σ' ακολουθεί πιστά, αδιαμαρτύρητα, σαν σύντροφος θεόσταλτος που αγαπά κάθε πτυχή σου και πλάι σου στέκεται με καθαρή και άδολη αγάπη.

Δηλώνω ερωτευμένος με τις μουτζούρες, τις μολυβιές, το μελάνι απ' τα στυλό που λέρωνε και λερώνει τα χέρια μου. Τα εκατοντάδες χαρτιά που τσαλάκωσα ή πάνω στα νεύρα μου έκανα κομμάτια. Όλα τα κείμενα, μικρά και μεγαλύτερα που έτσι χάθηκαν. Τα τετράδια που με έμαθαν καλύτερα κι από γονείς ή φίλοι. Με τον ήχο των πλήκτρων στον υπολογιστή μου όταν πάνω τους ξεσπάω... με όλα όσα τις λέξεις μου γεννούν!

Δηλώνω ακόμα και πάντοτε ερωτευμένος με εκείνη την πρώτη γραφομηχανή -παιδική, πλαστική, μα αληθινή- που μου είχε κάνει δώρο μια πρωτοχρονιά η μάνα μου. Πιανάκι είχα ζητήσει από τον Άι Βασίλη, μα εκείνος προτίμησε να μου φέρει γραφομηχανή και άφησε παραγγελιά στη μάνα μου, πως αυτή, λέει, θα μου αρέσει καλύτερα από το πιανάκι. 

Το δυνατό χτύπημα των παράξενων, στην αρχή, κουμπιών στοίχειωσε πολλά μεσημέρια και βράδια μου... πώς λυπήθηκα την πρώτη φορά που δεν κατάφερα να βρω ανταλλακτική ταινία με μελάνι γιατί "καταργήθηκε το μοντέλο". 

Οι παλιές αγάπες, πράγματι κι αν πεθαίνουν πάνε στον Παράδεισο, για να επιστρέψουν σε σένα ως αιώνια δώρα του Θεού. Για να μετράς πλέον τη ζωή σου με αυτές και υπερήφανα να αισθάνεσαι πως άξιζε που τις έζησες και άξιζε που έζησες.

Το πρώτο εκείνο δειλό ταξίδι της γραφής, έγινε πια το ταξίδι μιας ολόκληρης ζωής!

Δημοσίευση σχολίου

10 Σχόλια

  1. Εμείς δηλώνουμε "ονειροβάτες της γραφής σας" κύριε Νίκου! Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο συγγραφέας, το μέσον, το δημιούργημα...
    Σχέσεις πάθους, στιγμές ιδιαίτερες, μοναχικές μοναδικές συνομιλίες...
    Έρωτας, προσμονή, υπομονή, επιμονή, θυμός, οδύνη και ωδίνες...
    Δημήτρη, να αγγίζεις και να μεταγγίζεις πάντα με τη δική σου μοναδικότητα του γραπτού λόγου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υποκλίνομαι στο πως καταφέρνεις να ακουμπάς την ψυχή. Άλλο ένα μπράβο απο εμένα......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Tετράδια που με έμαθαν καλύτερα από γονείς και φίλους" αυτό κρατώ και επικροτώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν ξέρω τι να πω, ποιον να πρωτοευχαριστήσω! Δεν περίμενα τόσο όμορφα σχόλια, τέτοια ανταπόκριση όταν το έγραφα... μια ερωτική εξομολόγηση στο γράψιμο που τόσο αγαπάω, αυτό είναι όλο :)

    Βιβλιόνειρα καλωσήρθατε στο ιστολόγιό μου και πραγματικά σας ευχαριστώ όποιος/όποια/όποιοι είναι από πίσω :)

    Ευρυδίκη, όλα αυτά που είπες και χιλιάδες άλλα γνωστά και άγνωστα, κοινά κι ανομολόγητα. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για ακόμη μια φορά!

    Ιωάννα, χίλια ευχαριστώ!!! Χαίρομαι πολύ που σε άγγιξε το κείμενό μου :)

    Στέφανε, καλωσήρθες κι εσύ, πρώτο δικό σου "χνάρι" στο σπιτικό μου, μου έδωσες μεγάλη χαρά. Σ' ευχαριστώωωωω!!!

    Μαράκι, τι να πω σε σένα, πολλά έχουμε πει κι εμείς για όλα αυτά και ξέρεις καλά... :) Σ' ευχαριστώ πολύ!!!

    Να είστε όλοι καλά!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απόλυτα υγιής γραφή.Κατάθεση ψυχής.Σπουδαίες
    πινελιές στον σκουρόχρωμο καμβά της καθημερι-
    νότητας που μας προέκυψε.Πεντάμορφες ψηφίδες
    που φανερώνουν απόλυτη αφοσίωση και πελώρια
    αγάπη για το αντικείμενο που υπηρετείς αγαπητέ
    φίλε.Ολόψυχα σου εύχομαι καλές εμπνεύσεις!
    Νίκος Παππάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κύριε Παππά, καλησπέρα σας.
    Δεν ξέρω τι να πω για όσα τόσο όμορφα μου γράφετε... κρατώ όμως το "αγαπητέ φίλε" και σας ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου!
    Να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δηλώνω ανερυθρίαστα καταδικασμένη για πάντα σε αυτόν τον έρωτα...! έψαχνα για εικόνες και βρήκα αυτή εδώ, έμεινα να την κοιτάω ώρα, μέχρι που αποφάσισα να εξερευνήσω λίγο την ιστορία της... και για να αφήνω το ταπεινό μου σχόλιο εδώ, φαίνεται πως με γοήτευσε, με γοήτευσες, ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ως ευτυχής φορέας του ίδιους δυνατού πάθους, εγώ σ' ευχαριστώ! Να είσαι καλά, sweet truth και να συνεχίσεις να δημιουργείς όμορφους στίχους - απ' ότι είδα στο δικό σου ιστολόγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή