Δακτυλογράφημα: Protoplasts II (μικρό πεζό)

Είναι φορές που η έμπνευση παίζει παράξενα παιχνίδια στο μυαλό, ζωντανεύει παλιές ιστορίες, στις λέει με έναν άλλον τρόπο, τις φτιάχνει αλλιώς και τις αλλάζει. Έμπνευση θα πει ελευθερία και ζωή δίχως όρια, λίγο πολύ σαν αυτό που ονειρεύονται οι δύο νεαροί ήρωες της μικρής αυτής ιστορίας.

Τους ονόμασα Πρωτόπλαστους γιατί τολμούν και οραματίζονται έναν νέο δικό τους κόσμο. Παίρνουν στα χέρια τους χρώματα και αρχίζουν να δημιουργούν με τη δύναμη της θέλησης και του ονείρου έναν δικό τους κήπο της Εδέμ, έναν δικό τους Παράδεισο, κοντινό, χειροπιαστό και αληθινό.

Αναρωτιέμαι κι εγώ, τώρα που την διαβάζω, γιατί έγραψα αυτή τη μικρή ιστορία στα Αγγλικά - πού μπορεί σαν γλώσσα να τη γνωρίζω καλά, όμως ούτε η γλώσσα μου είναι, ούτε λογοτεχνικά έχω επιχειρήσει να ξαναγράψω. Δεν έχω ιδέα, πραγματικά. Ακολούθησα απλά την έμπνευση της στιγμής - γιατί έτσι μόνο αξίζει και έχει νόημα.

(Πίνακας: Παράδεισος επι Γης, του Τζοχάν Ουίνζελ Πίτερ)