Είναι αλήθεια πως τις περισσότερες φορές στην προσπάθειά μου να γράψω κάτι "με νόημα", μπλέκω το μυαλό μου σε ολισθηρές και δύσκολες ατραπούς, παραβλέποντας πράγματα πιο απλά, που κι αυτά βέβαια μόνο απλά δεν είναι. Όπως ο έρωτας.
Σε όσα βιβλία έχω ως τώρα δημοσιεύσει, ο έρωτας δε βρίσκεται στο προσκήνιο της όποιας ιστορίας, δεν πρωταγωνιστεί, παραμένει στο φόντο, μια από τις υποϊστορίες. Μόνη εξαίρεση το αφήγημα "Ονείρωξη" που είχε κυκλοφορήσει ψηφιακά το 2014 από τις εκδόσεις Σαΐτα, ένας εσωτερικός ερωτικός μονόλογος απώλειας και επιθυμίας.
Τους τελευταίους αρκετούς μήνες πηγαινοερχόταν στο μυαλό μου η ιδέα να γράψω πάλι για τον έρωτα. Να σκαρώσω ερωτικά διηγήματα, σκεφτόμουν, να ξαναδουλέψω και μερικά σκόρπια που ήδη είχα, ωραία θα είναι. Να τολμήσω κιόλας να γράψω λίγο διαφορετικά, πιο ελεύθερα ας πούμε. Μικρές, αυτοτελείς ερωτικές ιστορίες, να διαβάζονται γρήγορα, να αφήνει η καθεμιά μια ξεχωριστή αίσθηση, να φέρει ίσως στο νου αναμνήσεις ή εμπειρίες όσων τις διαβάζουν.
Σύντομα, λοιπόν, θα πούμε περισσότερα. Και να ξέρετε, το βιβλίο που διαβάζει ο κύριος της εικόνας δεν είναι καθόλου τυχαίο.
0 Σχόλια