«ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΠΟΥΛΙΑ» ποίημα



Ήξερα κάποτε
πως ειν' τα όνειρα ελεύθερα πουλιά
που σε μιας λέξης τη λαλιά
απ' τον βορρά στο νότο πάνε.

Άκουγα να λένε
πως με αυτά χτίζεις φωλιά
που ο αγέρας σαν λυσσομανά
θα σε φυλάει όπου και να' σαι.

Βαρκούλα ντυμένη
με πελώριο λευκό πανί
σε μία θάλασσα από χαρτί
την ζωγράφισα να πλέει.

Πέρα μακριά
ως του ορίζοντα την κονδυλιά
τον ήλιο να κυνηγά
μη βασιλέψει ούτε μια φορά.

Μου 'φεραν συννεφιά
το αστέρι έκρυψε εκεί ψηλά
κοίτα μπροστά, είπαν, χαμηλά
κοίτα καλά να μην σκοντάψεις.

Ήθελαν μονομιάς
να μείνουν τα όνειρα δίχως φτερά
κι η βάρκα μου χωρίς πανιά
τον ήλιο μου να μην κοιτάζω


Δημοσίευση σχολίου

2 Σχόλια

  1. Τα όνειρα είναι σίγουρα ελεύθερα πουλιά που τελικά βρίσκουν τον προορισμό τους λες και έχουν ένα μαγικό πλοηγό. Και η συννεφιά που κρύβει τον ήλιο και τα λάθος, πολλές φορές βήματα, μπορεί να καθυστερήσουν το δρόμο μας, όμως δρόμος που είναι χαραγμένος στον χάρτη της ψυχής μας, βρίσκεται πάντα και παντού μπροστά μας. Όμορφα τα λόγια της ψυχής σου, Δημήτρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...και ευτυχώς ο ουρανός είναι απέραντος, ατέλειωτος. Μπορείς πάντα να φτιάχνεις νέους δρόμους, να σχεδιάζεις νέες διαδρομές προς νέους άγνωστους προορισμούς. Αυτό είναι ελευθερία :) Σ' ευχαριστώ πολύ, Ευρυδίκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή