θύμησες σπέρνουν τα λόγια σου
που ξυπνούν τα κύτταρά μου
σαν ζωής κύμα δυνατό.
Κι όταν μ' αγγίζεις
σεισμός ο πόθος, ολόκληρο με σείει.
Ας χανόμουν μέσα σου
κι όπως ο χρόνος τρέχει
ας τέλειωνα εκεί.
Να λιώσω στο σώμα σου
εκεί η ψυχή μου να μείνει
εκεί η ανάσα μου να σβήνει.
Μη με ξυπνάς.
Κλειστά άσε τα μάτια μου
να σε ψάχνω με το νου.
Σε θέλω εδώ μαζί μου
να 'ρθεις με την αυγή μου.
Να μου δίνεις ζωή
να σου δίνω την ψυχή μου.
0 Σχόλια