ΠΟΙΟΣ ΔΑΓΚΩΣΕ ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΕΛΙΚΑ της Άννυς Κουτροκόη

Σκέφτηκα να σας μιλήσω σήμερα για ένα μικρό, αλλά πολύ όμορφο και προσεγμένο βιβλίο, που είχα διαβάσει πρώτη φορά πριν κάμποσο καιρό και έτυχε τώρα με κάποια αφορμή να ξαναπιάσω.

Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων "Ποιος δάγκωσε το μήλο τελικά", από την πένα μιας εξαιρετικής ποιήτριας -κατά κύριο λόγο- της Άννυς Κουτροκόη, που κυκλοφορεί απ' τις εκδόσεις Οδός Πανός.

Γεννημένη στην Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μέχρι σήμερα, η Άννυ Κουτροκόη πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1988, με ποιήματά της στο λογοτεχνικό περιοδικό "Παρατηρητής". Ως τακτική συνεργάτης των περιοδικών "Νέα Πορεία" και "Πάροδος" έχει δημοσιεύσει
ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, μεταφράσεις, καθώς και σημειώσεις για το έργο άλλων λογοτεχνών. Από τις εκδόσεις της "Νέας Πορείας" έχει κυκλοφορήσει έξι ποιητικές συλλογές, με πιο πρόσφατη την ελληνογαλλική έκδοση "Τω σώματι ως δοτική του οργάνου" (2005) για την οποία βραβεύτηκε το 2007 με το δεύτερο διεθνές βραβείο ποίησης της πόλης Arles. Από το 1998 είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

Στη συλλογή "Ποιος δάγκωσε το μήλο τελικά", η Κουτροκόη συγκεντρώνει δεκατέσσερα διηγήματα (τα δώδεκα έχουν δημοσιευθεί παλαιότερα σε λογοτεχνικά περιοδικά και δύο πρώτες δημοσιεύσεις) στα οποία αφηγείται ιστορίες αισθημάτων και παθών, ανδρών και γυναικών, δοσμένες με συγκίνηση, ευαισθησία και σεβασμό τόσο στην γυναικεία, όσο και στην ανδρική πλευρά των ιστοριών, με το εύστοχο ερώτημα του τίτλου να δένει αόρατα τις ιστορίες μεταξύ τους.

Στο οπισθόφυλλο, ο Γιώργος Χρονάς, σημειώνει: "Γυναίκες και άντρες χωρίς ψευδαισθήσεις. Μόνο με αισθήσεις. Ανθρώπινες σχέσεις με βάρβαρο τέλος. Φιλιά και έρωτες ξεχασμένοι σε κάποια φωτογραφία. Σε ένα ντουλάπι με ναφθαλίνη. Μουσικές που χάνονται ή άλλοτε σβήνουν. Τακούνια που ακούγονται στον διάδρομο. Το εύθραυστο περπάτημά τους θα διαλυθεί από την συμπεριφορά του. Θεατρικοί ήρωες και φιγούρες ανθρώπων που τους σκεπάζει μια παραζάλη. Η επιλογή πάντα μετράει. Αλλά τα συμβαλλόμενα μέλη είναι πάντα δύο. Που δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Να τα βρουν. Κι όμως προσπαθούν να μιλήσουν. Να μας πείσουν."

Η πραγματικά υπέροχη ποιητική ματιά της Άννυς Κουτροκόη κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα των διηγημάτων και τους δίνει μια εκλεπτυσμένη μορφή, που, όπως και στα ποιήματά της, τα φέρνει κοντά στον αναγνώστη, χωρίς να χάνουν τη λογοτεχνική ωραιότητά τους - σε κάποια από αυτά, δε, το τέλος αιφνιδιάζει.

Από τη συλλογή, ξεχωρίζουν ιδιαίτερα τα διηγήματα "ο Άρης και το τέρας", "Μετά το τέλος", "Σε ύπνο βαθύ" και "Τοις μετρητοίς".

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε κάποια από τα ποιήματα της Άννυς Κουτροκόη, μέσα από το φόρουμ Translatum που τα έχει αναδημοσιεύσει.

Δημοσίευση σχολίου

3 Σχόλια

  1. Καλημέρα Δημήτρη! Μια και διάβασα μόνο κάποια από τα ποιήματα στο link, το μόνο που έχω να πω είναι ότι η εξαιρτεική παρουσίασή σου με έκανε να θέλω να γνωρίσω πεισσότερο τη γραφή της Κουτροκόη. Οι στίχοι της έχουν μια μελαγχολία και από την άλλη μια μεστότητα που αγγίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προχώρησα κι εγώ στο σύνδεσμο και διάβασα τα ποιήματα της Κουτροκόη που είχαν δημοσιευθεί εκεί, έχει έναν τρόπο γραφής που δε συναντάς συχνά, μου άρεσε.

    υγ. Θέλω από τώρα να ξέρεις ότι η "βιβλιοπαρουσίασή" μου για το δικό σου βιβλίο, που παρά την εξεταστική διαβάζω οπότε έρχεται σύντομα, δεν θα είναι ακριβώς αυτό, μια παρουσίαση... θα είναι περισσότερο σκέψεις και συναισθήματα που το βιβλίο σου μου χάρισε. Ελπίζω λοιπόν να με συγχωρέσεις όταν το δεις γιατί μπορεί να μην σου αρέσει ο τρόπος μου.

    Χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευρυδίκη, χαίρομαι πολύ που σου άρεσαν τα ποιήματα της Κουτροκόη, είναι όντως πολύ αξιόλογα και ξεχωριστά - όπως, θα συμπληρώσω, και τα πεζά της σε αυτό το βιβλίο :)

    Sweet truth, σ' ευχαριστώ που, παρά τις υποχρεώσεις, με διαβάζεις και πρέπει να πω πως έχοντας δει ήδη στο blog σου πώς παρουσιάζεις άλλα βιβλία, ανυπομονώ πραγματικά. Να είσαι καλά και κάθε επιτυχία στην εξεταστική σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή