Για τους ανθρώπους που πέρασαν

Αναδρομές. Αυτές του νου οι παράξενα μαγικές διαδρομές. Μαγικές και με τις δυο έννοιες. Το φίλτρο αναδύει ατμό που άλλοτε είναι απαλός, διάφανος να παίζει με το φως και να το αντανακλά σαν ασημόσκονη, κι άλλοτε γίνεται σκούρο, αδιαπέραστο και βαρύ ακόμα και για το ελάχιστο.

Ίχνη. Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν έντονα ανθρώπους που άφησαν ίχνη στη ζωή μου, αλλά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο
δεν βρίσκονται πια στο περιβάλλον μου. Φίλοι, συγγενείς, δάσκαλοι, συνάδελφοι, έρωτες ή και κάποιοι άγνωστοι που έτυχε τα βλεμματά μας, οι δρόμοι μας για κάποιες, λίγες στιγμές να συναντηθούν καθώς εμείς βιαστικά τρέχαμε προς κάπου ή κάτι άλλο.

Σκεφτόμουν, λοιπόν, ότι όσο μας καθορίζουν οι φίλοι μας κι όσοι άνθρωποι είναι σήμερα κοντά μας, γύρω μας, μαζί μας, άλλο τόσο μας καθορίζουν -ίσως βέβαια εκείνοι με έναν αντίστροφο τρόπο- και οι άνθρωποι που δεν είναι πια στην κάθε μας μέρα.

Σ' εκείνους τους ανθρώπους, τολμώ να σκεφτώ, ότι αξίζει να απευθύνουμε και ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί δίχως να το γνωρίζουν, δίχως να μπορούν κιόλας να το μάθουν τρόχισαν με την κάποτε παρουσία τους τις άκρες του χαρακτήρα μας, τον έκαναν πιο λείο ίσως, πιο απαλό, ή αν τον γρατζούνισαν σε κάποια σημεία, μας έδωσαν κίνητρο για να πάμε εμείς και να τον λειάνουμε.

Γιατί, το ξεχνάμε πάντα, όλοι από το ίδιο χώμα κι απ' το ίδιο νερό είμαστε  καμωμένοι.

Είναι τόσο σημαντικο - είναι τόσο σημαντικοί οι ίδιοι τελικά. Σε ένα σύμπαν ατέλειωτο και αχανές, όπως αυτό των ανθρώπων, όλα αλληλεπιδρούν και όλα παίζουν το ρόλο τους. Τίποτα τελικά δε διαγράφουμε, τίποτα δεν προσπερνάμε, όσο κι αν συχνά με στόμφο το βροντοφωνάζουμε. Όλα τα κουβαλάμε στη ράχη μας με λιγότερο ή περισσότερο ειδικό βάρος - εξαρτάται από πολλά, ιδίως από αυτά που δεν είναι στο χέρι μας.

Γι' αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, ένα μεγάλο ευχαριστώ βγαλμένο απ' την καρδιά μου, γιατί ό,τι είμαι το οφείλω εξίσου και σ' εκείνους - κι ας μην είναι εδώ να το δουν είτε γιατί δε μπορούν, είτε γιατί δε θέλουν.

Πάντα θα σας θυμάμαι.
Όλους.

Δημοσίευση σχολίου

4 Σχόλια

  1. με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα παραφράσω κι εγώ πως κάθε νόμισμα έχει πάντα δύο διαφορετικές όψεις. Είναι το ίδιο νόμισμα όμως, και χωρίς αυτή τη μορφή, θα ήταν πλαστό. Μαγευτικός όπως πάντα Δημήτρη, έτσι απλά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς, Ευρυδίκη. Και είναι οι άνθρωποι "νομίσματα" με υπερπολλαπλάσια, ανυπολόγιστη αξία. Σ' ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο! :)

      Διαγραφή
  2. Καταπληκτικό...!Πραγματικά πόσοι άνθρωποι άραγε περνάνε απο την ζωή μας αφήνοντας τα σημάδια τους χωρίς να το ξέρουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το πέρασμα και το σχόλιο Άσικο! Με απασχόλησε αρκετά αυτό τις τελευταίες μέρες και σκέφτηκα να το μοιραστώ :) Να είσαι καλά!

      Διαγραφή